Artemis

Artemis Yunan, avcılık, vahşi doğa ve iffet tanrıçasıydı. Zeus'un kızı ve Apollon'un kız kardeşi olan Artemis, kızlar ile genç kadınların hamisi ve doğumların koruyucuydu. Yaygın olarak tapılırdı, ancak en ünlü tarikat yeri, Antik Dünyanın Yedi Harikasından biri olan Efes'teki Artemis Tapınağı idi.

Artemis, Yunan mitolojisinde Zeus ve Leto'nun kızıdır. Delos veya Ortygia'da (Batı Türkiye'de Efes yakınlarında) doğmuş, tanrı Apollon'un ikiz kız kardeşidir. Üç yaşındayken babası onu kucağına oturttu ve ne tür bir hediyeden hoşlanacağını sordu. Babasının gücüne aşina olan Artemis, istemekten çekinmeyerek şu cevabı verdi (insan bir süredir bunun hakkında düşündüğü izlenimini edinir):

Bana sonsuz bekaret ver dua et; kardeşim Apollon kadar çok isim; onunki gibi bir yay ve ok; ışık getirme sorumluluğu; etek ucu dizlerime kadar uzanan safranlı bir av tuniği; nedimelerim olarak aynı yaşta altmış okyanus perisi; Buskins [çizmeler]imle ilgilenmek ve avlanma dışındayken köpeklerimi beslemek için Girit'teki Amnisus'tan yirmi nehir perisi; dünyadaki tüm dağlar; ve son olarak, benim için seçeceğiniz herhangi bir şehir, sadece bir tanesi yeterli olacaktır çünkü ben çoğu zaman dağlarda yaşamayı düşünüyorum.

(Kallimahos'un Artemis’e ilahi, Graves'ten alıntılanmıştır, 83)

Kikloplar tarafından yapılan gümüş bir yay ve Pan'dan bir av arkadaşı olarak bir köpek sürüsü gibi hediyeler verildiğinde, Artemis, o zaman, avcılığın ve vahşi doğanın koruyucu tanrıçası ve hayvanların metresi olarak kabul edildi. Bu nedenle geyik ve yaban domuzu (özellikle genç olanlar), ormanlar ve ay gibi vahşi hayvanlarla ilişkilendirilir. İffet, doğum ve doğurganlık tanrıçası Artemis Kourotrophos, genç kadınların, özellikle de tam yetişkinliğe geçişin ve bir eşin sorumluluklarının üstlenilmesinin simgesi olarak oyuncaklarını ona adayan gelin adaylarının hamisiydi. Son olarak, vahşi doğanın bir sakini olan tanrıça, hem fiziksel hem de soyut olarak sınırlar ve geçişle bağlantılıydı. Belki de bu nedenden ötürü, Artemis'e adanan tapınaklar genellikle ya insan yerleşimlerinin kenarlarında ya da bataklık gibi arazinin değiştiği yerlerde ya da su kavşaklarında inşa edilmiştir.

Mitolojide

Artemis, Homeros'un İlyada'sındaki Truva Savaşı'nda yalnızca küçük bir rol oynar ve çoğunlukla 'okçu tanrıça' olarak tanımlanır, ayrıca bazen 'gürültülü avın tanrıçası' ve 'vahşi avın tanrıçası’ ‘vahşi yaratıkların hanımı' olarak da tanımlanır. Truva atlarını destekleyerek, Aeneas'ı Diomedes tarafından yaralandıktan sonra iyileştirir. Hesiod, Tanrıların Doğuşu’nda onu genellikle 'ok atan Artemis' olarak tanımlar.

Tanrıçayı içeren Truva Savaşı'nın başlangıcında dikkate değer bir bölüm, Agamemnon'un kızı Iphigenia'nın kurtarılmasıdır. Kral, kutsal bir koruda geyiklerinden birini öldürerek tanrıçayı kızdırdı. Ceza olarak Artemis, Achaean filosunu yatıştırdı ve yalnızca Iphigenia'nın kurban edilmesi, tanrıçayı Truva'ya adil bir rüzgar vermesi için yumuşatabilirdi. Agamemnon kızını usulüne uygun olarak kurban olarak sundu, ama tanrıça son anda acıyarak kızın yerine bir geyik koydu ve Iphigenia'yı Tauris'teki tapınağında bir rahibe yaptı.

Ancak Artemis’in diğer olayları onu çok daha az hayırsever bir ışıkta gösterir. Artemis'in kendisine ya da takipçilerinden birine tecavüz girişiminde bulunduktan sonra avcı Orion'u öldürdüğü söylenir. Artemis, tanrıçanın maiyetinden biri olan Callisto'yu Zeus'la yattıktan sonra bir ayıya dönüştürdü, o da daha sonra onu ve oğlu Arcas'ı büyük ve küçük ayı takımyıldızlarına dönüştürdü (Arcas, Arcadian ırkını kurmadan önce değil elbette). Tanrıça, çocuk doğurma kapasitesinin Leto'nunkinden daha fazla olduğuyla övünmesinin ardından Niobe'nin altı (ya da bazı hesaplarda yedi) kızını acımasızca öldürmek için yayını kullanır. Avcı Actaion, daha büyük avcı olduğuyla övünmeye cesaret ettikten sonra veya başka bir versiyonda Artemis bir orman havuzunda yıkanırken onu gözetledikten sonra, tanrıça tarafından bir geyiğe dönüştürüldü. Actaion daha sonra kendi 50 av köpeği sürüsü tarafından parçalara ayrıldı. Nihayetinde Artemis, şehir tanrıçaya kurban vermeyi ihmal ettikten sonra Kalydon'u harap etmek için büyük bir yaban domuzu gönderdi. Theseus, Jason, Dioskouroi, Atalanta ve Meleager'ın da dahil olduğu kahramanlardan oluşan bir av partisi, Artemis'in onuruna yaban domuzunu avlamak ve kurban etmek için organize edildi. Uzun bir keşif gezisinden sonra Atalanta ve Meleager sonunda domuzu öldürmeyi başardı.

Efes’teki Artemis Tapınağı

Bir bereket tanrısı olarak Artemis, doğum yeri olduğuna inanılan Ortygia'ya yakın olan Efes'te özellikle saygı gördü. Burada, tarikatı doğu unsurlarını içeriyordu (İsis, Kibele ve “Hayvanların Hanımı” gibi tanrıçalardan ödünç alındı) ve başlıca sembolleri arı, hurma ve geyikti. Antik Dünyanın Yedi Harikasından biri olarak kabul edilen şehirdeki ünlü Artemis tapınağı (MÖ 550 dolaylarında başladı), bir yüzyıllık çalışmanın ardından nihayet bittiğinde Atina'nın Parthenon'unun neredeyse iki katı büyüklüğündeydi. Tapınağın 127 sütunu vardı ve her biri yaklaşık 24 ton ağırlığında olan üstlerindeki arşitrav blokları o kadar ağırdı ki Efesliler, Artemis'in inşaata yardım ettiğini kabul ettiler. Tapınağın içinde sedir ağacından yapılmış dev bir tanrıça kült heykeli vardı. Bugün tapınaktan geriye kalan tek şey, onun temelleri ve bileşik kalıntılardan dikilmiş olan, üzücü bir şekilde, tek bir sütundur.

Diğer İbadet Yerleri

Artemis'in diğer önemli ibadet yerleri, Brauron, Tauris, Magnesia, Perge ve Delos adasındaki, tanrıçanın bazı efsane versiyonlarında doğduğu ve kardeşi Apollon'un doğumuna yardım ettiği kutsal alanlardır. Attika'nın doğu kıyısındaki Brauron'da, MÖ 8. ila 3. yüzyıllar arasında bir tapınak alanı ve kutsal su kaynağı kullanılıyordu. Genç kızlar ve müstakbel gelinler için geçit törenlerine ev sahipliği yapıyordu. Ayinlerin gerçekte ne içerdiği belli değil, ancak sitede libasyonlar için kullanılan boyalı çanak çömlekler genç kızları koşarken ve dans ederken gösteriyor. Sardeis, Lidya'da (batı Türkiye), MÖ 300 civarında Artemis'in onuruna kurulmuş ve daha sonra Artemis'i Diana olarak tanıyan MS 2. yüzyılda Romalılar tarafından restore edilmiş, şimdiye kadar yapılmış en büyük dördüncü İyonik Yunan tapınağı vardı. Sparta ve Atina'da (MÖ 490 Maraton Savaşı'ndan sonra), Artemis'e Artemis Agrotera olarak tapıldı ve savaş tanrıçası olarak kabul edildi. Nişandan önce Spartalılar tarafından bir, Atinalılar tarafından 500 keçi tanrıçaya kurban edildi.

Sanattaki Tasvirler

Artemis, Yunan sanatında sıklıkla ok ve yaylı genç bir kız olarak ya da mızraklı bir şekilde tasvir edilir. Ona genellikle bir kız geyik, erkek geyik ya da av köpeği eşlik eder. Artemis bazen kedi derisi giyer. Eski temsiller ayrıca onun hayvan tanrıçası rolünü vurgular ve her elinde bir kuş veya hayvanla kanatlı olduğunu gösterir. Örneğin, ünlü François vazosunun (MÖ 570-565) kulplarında, bir tasvirde panter ve geyik, diğerinde aslan tutar. Daha sonralarda Attika kırmızı ve siyah figürlü vazolarda da genellikle bir meşale tutarken tasvir edilmiştir.

Tanrıçanın meşhur bir heykeli Apollon ve Afrodit’in Eros ile birlikte oturduğu yerin arasında Parthenon'un doğu frizinde yer alır. (MÖ 440). Tanrıça, belki de iffet konusundaki itibarına atıfta bulunarak, kendini daha iyi örtmek için cüppesini yukarı çekiyor. Daha sonraki ve belki de bugün daha ünlü bir temsil, bir geyiğin boynuzlarını etkileyici bir şekilde kavrayan bir avcı olarak, bir Roma heykeltıraş tarafından Leochares'e atfedilen kayıp bir Yunan orijinalini (MÖ 325) kopyalayan mermerde yakalanan bir pozdur. Diane de Versailles olarak bilinen heykel, şu anda Paris'teki Louvre Müzesi'nde sergileniyor.

Artemis, Romalıların ilgisini çekmeye devam etti ve Roma'daki Vatikan Müzeleri'nde, hazırda fiyonklu ve ayaklarında av köpeği olan tanrıçanın MS 2. yüzyıldan kalma güzel bir mermer heykeli vardır. Tanrıça'nın başında, bu gök cismi ile uzun süredir ilişkisini hatırlatan bir hilal vardır. Son olarak, Artemis'in özellikle Efes'te yaygın olan doğurganlıkla ilişkisi, tanrıçanın küçük yumurtalar ve hayvanlarla kaplı olduğu şehirden mermer bir heykelcikte en iyi şekilde görülür. 125-175 yıllarına tarihlenen heykel, şu anda Türkiye Selçuk Arkeoloji Müzesi'nde sergileniyor.