Alfabe

Alfabenin tarihi eski Mısır'da başladı. MÖ 2700'e kadar Mısır yazılarında, dillerinin tek bir ünsüzüyle başlayan heceleri temsil eden yaklaşık 22 hiyeroglif ve anadili konuşan kişi tarafından uygulanan bir sesli harf (veya sesli harf yok) vardı. Bu glifler sözcük ifade edici işaret olan logogramlar için telaffuz kılavuzları olarak, dilbilgisi çekimleri yazmak ve daha sonra ödünç alınan sözcükleri ve yabancı isimleri uyarlamak için kullanıldı.

Ancak doğası gereği alfabetik görünse de orijinal Mısır uniliteralleri bir sistem değildi ve Mısır konuşmasını kodlamak için asla kendi başlarına kullanılmadılar. Orta Tunç Çağı'nda Proto-Sinaitik yazı olarak bilinen görünüşte "alfabetik" bir sistemin bazıları tarafından Orta Mısır'da MÖ 1700 civarında Sami işçiler için veya Sami işçiler tarafından geliştirildiği düşünülmektedir ,ancak bu ilk yazılardan sadece biri deşifre edilmiş ve onların yazıları kesin doğası yoruma açık kalmıştır. Harf görünümlerine ve isimlere dayanarak, Mısır hiyerogliflerine dayandığına inanılmaktadır.

Bu yazı sonunda Proto-Kenan alfabesine dönüştü ve bu da Fenike alfabesine rafine edildi. Aynı zamanda, Ge'ez alfabesinin (bir abugida) soyundan geldiği Güney Arap alfabesine dönüştü. Tümünde sesli harfleri temsil eden karakterler bulunmadığından, yukarıda bahsedilen yazıların uygun alfabeler olarak kabul edilmediğine dikkat edilmelidir. Bu ilkel sesli harfsiz alfabelere ebced denir ve hala Arapça, İbranice ve Süryanice gibi yazılarda bulunurlar.

Fenike, ilk büyük fonemik yazıydı. O zamanlar yaygın olarak kullanılan diğer iki yazı sisteminin, çivi yazısının ve Mısır hiyerogliflerinin aksine, yalnızca iki düzine farklı harf içeriyordu, bu da onu sıradan tüccarların öğrenebileceği kadar basit bir yazı haline getiriyordu. Fenike dilinin bir diğer avantajı da kelimeleri fonemik olarak kaydettiği için birçok farklı dilde yazılabilmesiydi.

Fenike kolonizasyonu, yazının Akdeniz'e yayılmasına izin verdi. Yunanistan'da, yazı ünlüleri eklemek için değiştirildi ve ilk gerçek alfabe ortaya çıktı. Yunanlılar, Yunanca'da var olan sesleri temsil etmeyen harfleri aldılar ve onları ünlüleri temsil edecek şekilde değiştirdiler. Bu, hem sesli hem de ünsüz harflerin tek bir komut dosyasında açık semboller olarak kullanıldığı "gerçek" bir alfabenin yaratılmasına işaret eder. İlk yıllarında Yunan alfabesinin birçok varyantı vardı ve bu durum birçok farklı alfabenin ondan evrimleşmesine neden oldu.

Yunan alfabesinin Cumae formu, Yunan kolonistler tarafından Eğriboz'dan İtalyan yarımadasına taşındı ve burada İtalik dilleri yazmak için kullanılan çeşitli alfabelerin ortaya çıkmasına neden oldu. Bunlardan biri, Romalılar imparatorluklarını genişlettikçe Avrupa'ya yayılan Latin alfabesi oldu. Roma İmparatorluğu'nun çöküşünden sonra bile, alfabe entelektüel ve dini eserlerde varlığını sürdürdü. Sonunda Latince'nin soyundan gelen diller (Roman dilleri) ve daha sonra Avrupa'nın diğer dilleri için kullanılmaya başlandı.