I. Abdurrahman

Abdurrahman, Kurtuba Emirliği'nin kurucusuydu ve 756-788 seneleri arasında I. Abdurrahman olarak hüküm sürdü. Abdurrahman, Abbasilerin Emevi Halifeliği'ni mağlup etmesinden sonra Emevi Hanedanlığı'ndan hayatta kalan tek kişi olarak, Emeviler ile İspanya'daki Kurtuba Emevi Emirliği arasında köprü kurdu. Abdurahman, İspanya'da Müslüman hakimiyetini başlatmamış olsa da, onu canlı, müstakil ve uzun süreli bir siyasi ve kültürel güç olarak tesis etti.

Emevi Halifeliğinin Yükseliş ve Düşüşü

Emeviler, 661'de İslami Suriye valisi Muaviye'nin idaresinde kendisini İslam'ın lideri olarak kurdu. Suriye ve Suriye Arapları, yaklaşık bir yüzyıl boyunca İslam dünyasını idare ettikleri Emeviler için güç üssü oldular. Emeviler, payitahtları Şam'dan imparatorluklarını doğuda Çin'in sınırlarına ve batıda Avrupa'ya kadar genişlettiler. Konstantinopolis'teki Bizans başkentine iki defa taarruz düzenlediler ve Çin'de Tang İmparatorluğu ve Franklar ile çatıştılar.

Kısacası, Emeviler, zamanlarının en kuvvetli ve zengin imparatorluğunu kurmuşlardır. Halife Hişam'ın (724-743) torunu Abdurrahman, bu ışıltılı ve güçlü Emevi sarayında doğdu. Ancak Abdurrahman'ın büyüdüğü ve muhtemelen hayatının geri kalanını yaşamayı planladığı zengin saray, henüz gençken ihtilalin ateşinde ondan kapıldı. Emeviler, imparatorluk içindeki diğer halkları neredeyse dışlayacak şekilde Suriye'ye ve Araplara odaklanmıştı ve bu şimdi onları rahatsız etmeye başladı. Horasan sınır vilayetinde, mahalli lider Ebu Müslim 747'de Emevi otoritesine karşı bir isyan ilan etti. Bu ihtilal imparatorluğun çekirdeğinde ilerledi ve son Emevi halifesini 750'de Zab Muharebesi'nde yendi. Abbasi Halifeliği artık kontrolün başındaydı.

Mülteci Prens

Sonrası, Emevilere taalluk eden her şeyin tasfiyesiydi. Abbasiler, Emevi soyundan gelen her bir kişinin izini sürmek ve onları katletmek için biniciler gönderdi. Pratikte bu katliamdan kurtulan tek kişi Abdurrahman'dı. Bütün ailesinin sistematik bir şekilde katlediğini ve hayatının paramparça edildiğini görmenin dehşetinin ortasında, genç mülteci prens evvela birkaç yakın aile ferdiyle birlikte Fırat Nehri'ne kaçtı. Keşfedildiğinde, küçük oğlu Süleyman da dahil olmak üzere akrabalarını terk etmek ve daha uzaklara kaçmak mecburiyetinde kaldı. Abdurahman sonraki birkaç yılını yalnızca azat edilmiş bir Yunan olan Bedr ile yolculuk yaparak geçirdi. Büyük ölçüde hüviyetlerini gizleyerek Filistin'e ve Müslüman Kuzey Afrika'ya doğru yola çıktılar ve sığınacak bir yer aradılar. Kabaca modern Tunus olan İslami İfrikiye'nin hükümdarı, Abbasi hakimiyetine direndi ve başlangıçta hayatta kalan Emevileri kendisine katılmaya davet etti, lakin Emevilerin onu devireceğinden korkarak, daha sonra Abdurrahman da dahil olmak üzere Emevilere sırt çevirdi. İhanete uğrayan mülteci batıya doğru yolculuğuna devam etti.

Abdurrahman, annesinin ait olduğu Kuzey Afrika'daki Berberi kabilelerinden biraz yardım aldı. Mamafih, hayatının belirleyici anı onu Afrika'dan Avrupa'ya götürecekti. 755'te Cebelitarık Boğazı'na, Abbasilerden olabildiğince uzağa vardığında, yeni evi olup olmayacağını görmek için Bedr'i İspanya'ya gönderdi.

Bu Arada İspanya'da

Müslüman güçler 711'de İspanya'daki zayıflamış Vizigot krallığını işgal etti ve Vizigotların başkenti Toledo da dahil olmak üzere İber Yarımadası'nın ekseriyetini hızla fethetti. Hristiyanlardan bazıları kaçtı ve yarımadanın uzak kuzeyinde, sonraki yedi yüzyıl boyunca İber Yarımadası'nın kontrolü için Müslümanlarla bir ölüm kalım mücadelesine girecek olan fakir bir devlet kurdu. Charles Martel kumandasındaki Frank ordusu, 732'de Poitiers Muharebesi'nde Müslümanların kuzeye Avrupa'ya yayılmasını nihayet durdurdu. Vizigot İspanyası'nın fethinden sonra Emeviler, bölgeyi Endülüs olarak bilinen bir idari ünite halinde organize etti. Emeviler, bölgeyi kendi adlarına idare etmeleri için valiler gönderdi. Bu valilerin sonuncusu Yusuf el-Fihri 747'de İspanya'ya geldi.

Ancak valinin sözde liderliğine rağmen, Endülüs kaos içindeydi. 740'larda büyük bir Berberi isyanı, Berberi ve Suriye birlikleri arasında kaynayan etnik gerilimlerin patlamasına yol açmıştı. Ekseriyetle Yemenli Arap birliklerine liderlik eden el-Fihri, Zaragoza'da Suriye Arap askerleri tarafından desteklenen eski vezirlerinden biri olan el-Sümeyl ile çatışmaya girdi.

Kurtuba Emiri

Bu bölünmüş yarımadaya 755'te İspanya'nın Almuñécar şehrine ayak basan Abdurrahman girdi. Bu yarım yüzyıllık idare boyunca, İspanya'ya düzenli olarak Suriye Arap birlikleri enjekte edilmişti. Emevilerin eski güç üssünden gelen bu Suriyeliler, Emevi Hanedanı'na ve onun hatırasına sadık kaldılar. Emevi adından ilham alan ve muhtemelen Endülüs'teki iç çatışmalardan bıkmış olan insanlar, Abdurrahman'ın sancağına yürüdüler. Kuvvetleri Malaga ve Sevilla'yı aldı ve ardından 756'da Endülüs'ün eyalet başkenti Kurtuba'ya yürüdü. Abdurrahman, şehrin duvarlarının altında el-Fihri'nin güçlerini yendi. El-Fihri, başka bir ordu kurmak için Toledo'ya kaçtı, lakin Abdurrahman'ın itibarı o kadar artmıştı ki, el-Fihri'nin peşinden koşmasına bile lüzum kalmadı. Kısa müddet sonra el-Fihri'nin kafası Cordoba'daki kapısının eşiğinde asıldı ve kısa bir süre sonra el-Sümeyl yakalandı ve bir Kurtuba hapishanesine kapatıldı. Güney İspanya'daki çoğu büyük şehri kontrolü altında tutan Abdurrahman, 756'da kendisini Cordoba Emiri ilan etti.

Kendisi de Abbasilerin kurbanı olan Abdurrahman'ın yeni emirliği, Abbasi zulmünden muzdarip siyasi ve dini muhalifler için bir sığınak haline geldi. Mülteci akını arasında Abdurrahman'ın altı yıl önce Abbasilerden kaçarken Fırat kıyısında bırakmak mecburiyetinde kaldığı oğlu Süleyman da vardı. Bilinen cihanın ucunda, tarihteki ilk ayrılıkçı Müslüman devlet buradaydı. Abdurrahman, kalan birkaç Emevi aile mensubunu emirlikte lider mevkilere terfi ettirdi ve kısa süre sonra burası minyatür bir Emevi Halifeliği oldu.

Yeni Abbasi halifesi el-Mansur (754-775), imparatorluğunun bir kısmını parçalayan bu genç sonradan görme tarafından anlaşılır bir şekilde öfkelendi. Bu öfke, sadece el-Mansur'un Abbasi selefinin bütün Emevi aleyhtarı zehri miras alması hakikatiyle arttı. El-Mansur, Abdurrahman'ın sonradan görme emirliğini yenmek için yeni bir Afrika valisi olan el-Ala'yı tayin etti. 763'te El-Ala, günümüz Portekiz'inde bir Abbasi kuvvetini çıkardı. El-Ala'nın üstün kuvveti, Karmona şehrinde Abdurrahman'ı kuşatmayı başardı ve çok üstün sayılarla, Kurtuba Emirliği'nin kısa ömürlü olacağı görülüyordu. Mamafih, yakında harekete geçilmezse açlıktan ölmek üzere olan Abdurrahman, kalan birliklerini Karmona'dan çıkardı ve şaşkın Abbasi askerlerinin üzerine düştü. Ölen hasımlarının kafaları tuzla paketlendi ve muhtemelen isteksiz de olsa Akdeniz'in kendisini Emevilerden ayırmasından memnun olduğunu kabul eden Mansur'a geri gönderildi.

İntikam için Arayış, Kontrol için Savaş

Abdurrahman, İspanya'da Abbasileri mağlup etmesine rağmen, savaşı anavatanı Suriye'deki Abbasilere karşı götürmeye can atıyordu. Yalnızca kendine yeni bir yuva kurmak değil, Abbasileri kendi ailesini mahvettikleri gibi yok etmek istiyordu. Ancak Abdurrahman'ın şansı asla olmayacaktı. Hayatının geri kalanında, Müslüman İspanya'nın geri kalanını Kurtuba Emirliği'ne getirmeye çalışmakla uğraştı. İsyanlar yaygındı ve Abdurrahman kuzeye ilerlerken hemen hemen her şehir için muharebe etmeye mecbur kaldı.

Bilhassa İspanya'nın kuzeydoğusundaki Zaragoza şehri zordu. Zaragoza Müslümandı ama El-Fihri'nin valiliğinden bu yana yarı muhtardı. O ve Ebro Nehri'nin kuzey çevresindeki topraklar, Kurtuba Emirliği'ne dahil edilmeye direnmişti. 777'de Zaragoza, tarihte Şarlman olarak bilinen (768-814) Frank Kralı I. Charles'tan başkasından yardım isteyerek İspanya'daki vaziyeti karmaşık hale getirdi. Şarlman yalnız küçük bir müfrezeye değil, bütün ordusuna Pireneler üzerinden İspanya'ya liderlik etti. Asi Müslüman şehri Barselona, ​​kapılarını Şarlman'a açtı, ancak Şarlman'ı ilk etapta davet eden şehir olan Zaragoza, Şarlman bir kere ayak basar basmaz ayrılmaya istekli olmayacağını anladı. Zaragoza'nın kapılarının kendisine kapalı olduğunu gören Şarlman, 778'de Roncesvalles geçidinden geri çekildi, ancak artçıları mahalli Basklarca bir pusuda katledildi. Roncesvalles, Charlemagne'nin uzun askeri kariyerindeki tek mağlubiyetiydi ve efsanevi Roland'ın Şarkısı'na ilham kaynağı oldu.

Şarlman artık gitmişken, Zaragoza Abdurrahman'ın yanında bir diken olarak kaldı. Bütün bölge üzerinde bir valilik karşılığında Zaragoza liderini öldürmesi için mahalli bir ileri gelene rüşvet vererek şehrin nominal kontrolünü ele geçirdi. Bu yeni vali istiklalin tadına varmaya başlayınca, Abdurrahman bu sefer doğrudan saldıracak askeri güce sahipti. 783'de Zaragoza, Emevi güçlerince alındı. Sonunda, Müslüman İspanya'nın tamamı Abdurrahman'ın elindeydi.

Abdurrahman'ın Mirası

Abdurrahman, Kurtuba Emirliği'ni kurmasının yanı sıra vicdanlı bir hükümdardı. Yolları, köprüleri ve su kemerlerini tamir ve inşa etti. Emirliği idare etmek üzere merkezi bir liyakate dayalı bürokrasi kurdu. Yarımada üzerinde kalıcı Emevi kontrolünü daha iyi kurmak için bir istihbarat servisi ve devamlı bir ordu tesis etti. Abd al-Rahman, atalarının dini müsamaha pratiğini de sürdürdü. Bütün bu unsurlar, istikbaldeki Emevi refahı için güçlü bir temel oluşturmak üzere bir araya geldi; bu, İspanya'daki Emevi Hanedanlığının 1031'e kadar süren uzun ömürlülüğünü kısmen açıklıyor.

Abdurrahman'ın belki de en büyük mirası, bu hükümet müesseselerinin hiçbiri değil, 780'lerin ortalarında kurulan ve o zamana değin İspanyol kültürünün unsurlarını bir araya getiren Kurtuba Ulu Camii idi. Cami, eski bir Vizigot bazilikası üzerine inşa edilmiştir. Bu, Abdurrahman'ın doğum yeri olan Şam'daki camilerin tarzı ile Hristiyan bazilikalarının unsurları arasında eşsiz bir kaynaşmadır. Ayrıca sütunlar ve yapı malzemeleri için Vizigot ve Roma devri binalarından malzemeler kullandı. Bu cami Abdurrahman'ın haleflerince daha da genişletilmiş olsa da, imzalı kırmızı şeritler ve at nalı kemerler de dahil olmak üzere caminin çekirdeği Abdurrahman'ın orijinal katkısındaydı.

Abdurrahman 788 civarında vefat ettiğinde, Kurtuba Emirliği oğlu I. Hişam'a (788-796) geçti. Emevi kardeşlerinin öldürülmesinin intikamını tam olarak almaya muvaffak olamasa da, bir mülteci olarak hayatta kalarak Abbasi Halifeliğinden ayrı müstakil bir Müslüman emirlik kurması hiç de kolay bir muvaffakiyet değildi. Emevilerin İspanya'da 1031'e kadar hayatta kalacakları ve İspanya'daki Müslüman hakimiyetinin 1492'ye kadar sürecek olması, Abdurrahman'ın hayatının ve muazzam gayretlerinin bir ispatıdır.