Cadılar Bayramı'nın Tarihi

Cadılar Bayramı, insanlık halinin temel bir unsuruna dokunduğu için dünyanın en eski ananeleri arasındadır: yaşayanlar ve ölüler arasındaki münasebet. Kutlama, yazdan kışa geçişi işaret eden eski ritüellerden evrildi ve böylece onu hala bu tatilin ana teması olan dönüşümle alakâlandırdı.

Kaydedilmiş her medeniyet, insanlara öldüklerinde ne olduğuna, nereye gittiklerine ve yaşayanların vefat edenleri en iyi nasıl şereflendirmesi gerektiğine veya devam edemeyecek gibi görünen merhumlara cevap vermesi gerektiğine odaklanan bir tür ritüel müşahede oluşturmuştur. Bugün dünyanın dört bir yanındaki ülkeler, Cadılar Bayramı'nı Meksika'nın Ölüler Günü'nden Çin'in Mezar Süpürme Günü'ne kadar bir şekilde kutluyor. Amerika Birleşik Devletleri ve Kanada gibi - bu ananenin en popüler olduğu ülkelerde - günümüzün Cadılar Bayramı merasimi, bu eski ananeyi paylaşıyor, ancak tatilin bazı yönleri nispeten yeni gelişmeler ve Keltlerin Samhain'in festivaline kadar uzanıyor.

Seneler boyunca Hıristiyan gruplar, kısmen Sam Hain'in Keltlerin ölüler tanrısı ve Cadılar Bayramı'nın şöleni olduğu şeklindeki hatalı iddiayı tekrarlayarak, ritüeli şeytanlaştırmaya ve karalamaya çalıştılar. Bu hata, Samhain festivalinde kültür ve dil konusunda yetersiz bir anlayışla yazan ve o zamandan beri tenkitsiz tekrarlanan 18. yüzyılda yaşamış İngiliz mühendis Charles Vallancey'den geliyor. Bununla beraber, Batı'daki Samhain geleneğini 9. yüzyılda Hıristiyanlaştırarak muhafaza eden ve pagan bir Kuzey Avrupa dini ananesinin dünya çapında seküler bir tatile dönüşmesinin yolunu açan ve yılın sadece Noel'den sonra ikinci en popüler ve ticari olarak en kazançlı hale getiren Kilise'nin kendisidir.

Samhain

Batı'daki Cadılar Bayramı ananeleri binlerce yıl evveline, Kelt Yeni Yılı festivali olan Samhain ("Soo-When", "So-ween" veya "Saw-wen" olarak da telaffuz edilir) festivaline kadar uzanır. Adı “yaz sonu” manasına gelir ve festival, hasat mevsiminin kapanışını ve kışın gelişini ifade eder. Keltler, yaşayanların ve ölülerin dünyaları arasındaki perdenin bu zamanda en ince olduğuna ve bu nedenle ölülerin daha önce oldukları yere geri dönüp yürüyebileceklerine inanıyorlardı. Ayrıca, geçen sene vefat etmiş ve şu ya da bu sebeple henüz tam vefat etmemiş olanlar, bu zamanda bunu yapacak ve yaşayanlarla etkileşime girebilecekti.

Eski Samhain'in ritüelleri hakkında çok az şey biliniyor, çünkü Kilise -pek çok pagan festivalinde olduğu gibi- onu Hristiyanlaştırdı ve mevcut olan malumat, halklarının Hristiyanlık evveli tarihini kaydeden İrlandalı keşişlerin yanı sıra pagan ayinlerini karalayan diğer Hristiyan din alimlerinden geliyor. Bununla beraber, Samhain Ayini görünüşe göre, kış için erzak stoklamak, sığırları kesmek ve kemikleri zamanla şenlik ateşi olarak bilinen “kemik ateşlerinde” imha etmeyi içine alıyordu. Bu devam ederken cemiyetlerin ziyafet ve içki için toplantıları vardı, lakin aynı zamanda yılın “zayıf zamanı” ve öteki dünyadan ziyaretçilerin ziyafete gelme ihtimali de vardı.

Ayrılan sevdikleriniz bekleniyordu - ve memnuniyetle karşılanıyordu- ve ölüler için en sevilen yiyecekleri hazırlama ayini 2.000 yıl kadar erken bir tarihte ortaya çıkmış olabilir (bu belirsiz olsa bile), lakin diğer birçok ruh çeşidi - bazıları hiçbir zaman insan formuna sahip olmayan - de görünebilir. Elfler, periler, "küçük halk", cinler ve karanlık enerjiler, tıpkı son bir defa daha görmeyi özleyenler kadar ziyarete gelirdi.

Ayrıca, birinin yanlış yapmış olabileceği bir şahsın ruhunun da ortaya çıkması için çok iyi bir şans vardı. Ruhları aldatmak için insanlar şenlik ateşlerinden çıkan küllerle yüzlerini kararttı (daha sonra “kılık değiştirme” olarak bilinen bir pratik) ve bu maske takmaya dönüştü. Yaşayan bir kişi, sevilen birinin ruhunu tanıyabilir ve daha sonra kendilerini açığa çıkarabilir, lakin aksi takdirde daha karanlık kuvvetlerin istenmeyen dikkatinden korunabilir.

Azizler Günü'nün Arifesi

Bu ritüellerin ne kadar zaman evvel Samhain Ayinine dahil edildiği bilinmiyor, ama Hıristiyanlık 5. yüzyılda İrlanda'ya geldiğinde bazı şekilleri muhtemelen yerindeydi. County Meath'deki Tlachtga (Koğuş Tepesi) tepesi, karşısındaki Tara Tepesi'nin Neolitik bölgesinden çok daha belirgin bir ateşle cevapladığında, Samhain şenliklerinin başlangıcını işaret eden 31 Ekim'de veya civarında yanan şenlik ateşinin yeriydi. University College Dublin'den arkeologlar, kazılan toprak işlerini MS 200'e tarihlendirdiler ama bunların sadece 2000 yıl evvel tören yangınları için kullanılan bir sahadaki en son gelişmeler olduğuna dikkat edin.

Tepenin adı, zanaatını öğrenmek için dünyayı dolaşan güçlü druid Mug Ruith'in kızı druid Tlachtga'dan geliyor. Tlachtga, İncil'deki Elçilerin İşleri 8:9-24'te Aziz Petrus'la yüzleşmesiyle meşhur olan Simon Magus'un üç oğlu tarafından tecavüze uğradı ve orada ölmeden önce kendi adını taşıyan tepede üçüz doğurdu. İncil'deki bir kötü adamın hikayesine dahil edilmesi, açıkçası, efsaneyi Hıristiyanlık dönemine yerleştiriyor ve Tlachtga'yı ortak bir düşmanı paylaştığı sürece St. Peter ile aynı hizaya getiriyor. Akademisyenler, pek çok Kelt efsanesi gibi Tlachtga hikayesinin de Aziz Patrick'in İrlanda'ya gelişinden sonra Hıristiyanlaştırıldığına ve Simon Magus'un oğulları tarafından tecavüze uğramasının önceden var olan bir kayda ilave edildiğine inanıyor.

Pagan sembollerin, mabetlerin, festivallerin, efsanelerin ve dini ikonografinin Hıristiyanlaştırılması iyi kurulmuş ve Samhain festivalinin yanı sıra diğerleri için de geçerlidir. Papa IV. Boniface, 13 Mayıs'ı Azizler Günü (Yadigarlar Günü) olarak belirlemişti; 7. yüzyılda, Pantheon'un büyük pagan mabedini kutsadığı zaman, kendilerine ait bir günü olmayan azizleri kutlamak için bir bayram günü. Boniface, Roma'yı Aziz Meryem ve Hristiyan şehitlerine bağladı, mamafih 8. aşırda Papa III. Gregory, bayram tarihini 1 Kasım'a taşıdı. Bu hareketin motivasyonu hala münakaşa ediliyor. Bazı akademisyenler, Samhain'i Azizler Günü'ne dönüştürerek kasten festivali Hıristiyanlaştırmak için yapıldığını iddia ediyorlar; bu hareket, belirli bir dini inanca bağlı nüfusun dönüşüm sürecini kolaylaştırmak için putperest her şeyi “kurtarmak” için yerleşik bir Hıristiyan paradigmasını izlediğinden büyük ihtimalle doğrudur.

Hıristiyanlaştırmadan evvel, 13 Mayıs, öfkeli yahut huzursuz ölüleri yatıştırmaya adanmış Roma'nın Lemurya festivalinin (9, 11, 13 Mayıs'ta düzenlenen) son günüydü. Festival, yılın başlarında yapılan, atalarının ruhlarını kıymetlendiren Parentalia (13-21 Şubat) ve kaybedilen sevdiklerinin ruhlarını şereflendiren Feralia (21 Şubat) adlı bir çift ayinle gelişti. Feralia'da yaşayanlar, ölülerin mezarlarını hatırlamak ve ziyaret etmek ve onlara menekşe yaprakları eşliğinde tahıl, tuz, şaraba batırılmış ekmek ve çelenk şeklinde hediyeler bırakmak mecburiyetindeydi.

İnkişafı Üzerindeki Diğer Tesirler

Parentalia, Feralia, Lemurya ve diğer birçoklarında olduğu gibi, Samhain'de de böyleydi. Daha evvel, Samhain festivali daha önce devam eden herkesle, dünyayla, yılın değişmesiyle alâkandırılırdı ve bu dönüşüm merasim ve sosyal faaliyetlerle belirlenirdi. Festival Hıristiyanlaştırıldıktan sonra, Azizler Günü Arifesi, azizlerin çok daha terbiyeli bir kutlamada şereflendirildiği ertesi güne hazırlık için bir gece nöbeti, dua ve oruç gecesi haline geldi.

Bununla beraber, eski yollar sona ermemişti ve şenlik ateşleri hala yakıldı - sadece şimdi Hıristiyan kahramanların onuruna - ve mevsimlerin dönüşü hala müşahede edildi - sadece şimdi Mesih'in ihtişamı için. Festivalin bu yeni enkarnasyonuna eşlik eden ritüellerin ekseriyeti bilinmiyor, lakin 16. asırda “ruh” ritüeli ayrılmaz hale geldi. Kasabanın veya şehrin garibanları, dualar karşılığında ruh pastası isteyen kapıları çalıp giderlerdi.

Bu ritüelin, bir ruhun dua ile yükseltilmedikçe ve çoğu zaman Kilise'ye ödenen parayla ıstırap içinde kaldığının düşünüldüğü araf inancına cevap olarak başladığı düşünülmektedir. Protestan Reformu'ndan sonra, ruhaniyet Britanya'da devam etti, lakin şimdi protestan genç ve fakirler, araftakiler yerine ev halkıyla sevdikleri için dua etmeyi teklif ederken, Katolikler eski ananeyi devam ettirdi.

17. yüzyılda Guy Fawkes Günü, Cadılar Bayramı'nın gelişimine yeni bir unsur ilave etti. 5 Kasım 1605'te, bir grup muhalif Katolik, Barut Komplosu olarak bilinen bir teşebbüs ile Britanya'nın protestan kralı I. James'e suikast düzenlemeye çalıştı. Teşebbüs başarısız oldu; gruptan Guy Fawkes, Lordlar Kamarası'nın altında patlayıcılarla yakalandı ve başka müşterek komplocular olmasına rağmen, adı ünlü bir şekilde komploya bağlandı.

Guy Fawkes Günü, Britanya Protestanları tarafından “papacılığa” karşı bir zafer olarak kutlandı ve hükümet resmi olarak bunun kralı koruyan bir takdir-i ilahi hatırlaması olduğunu iddia etmesine rağmen, 5 Kasım Katolik aleyhtarı vaazlar ve Katolik hanelerin ve işyerlerinin vandalizmi için bir fırsat oldu. Guy Fawkes gecesinde, şenlik ateşleri yakıldı ve insanlar içki içerken, ziyafet çekerken ve havai fişekler yakarken popüler olmayan figürler -çoğunlukla Papa- temsili olarak idam edildi. Çocuklar ve yoksullar, umumen maske takarak, bir el arabasına Guy Fawkes'ın büstünü iterek ve reddedildikleri takdirde vandalizm tehdidinde bulunurken para veya ikram için yalvararak ev ev dolaşıyorlardı.

Amerika'ya Gelişi

İngilizler Kuzey Amerika'ya geldiklerinde bu gelenekleri de beraberlerinde getirdiler. Noel ve Paskalya da dahil olmak üzere pagan inançlarıyla bağlantılandırılabilecek herhangi bir tatili kutlamayı reddeden New England Püritenleri, Katoliklere karşı sözde ahlaki üstünlüklerinin bir hatırlatıcısı olarak 5 Kasım'da Guy Fawkes Günü'nü kutladılar. Guy Fawkes, 1775-1783 Amerikan Devrimi'ne kadar kutlanmaya devam etti.

Samhain ritüelleri, 1845-1849'da patates kıtlığı sırasında İrlandalıların yerinden edilmesiyle bir asırdan kısa bir süre sonra Amerika Birleşik Devletleri'ne geldi. Büyük ölçüde Katolik olan İrlandalılar, Azizler Günü Arifesi, Bütün Azizler Günü ve Bütün Ruhlar Günü'nü “souling” ritüeli birlikte idrak etmeye devam ettiler, lakin bu festivaller şimdiye kadar jack o' lantern gibi halk ananeleriyle aşılanmıştı.

Müteakip Gelişmeler

Jack o' lantern (bir nevi oyulmuş balkabağı), şeytanı cehennemden men etmesi için kandıran, ancak günahkar hayatı yüzünden cennete giremeyen zeki bir sarhoş ve dolandırıcı olan İrlandalı Stingy Jack'in (Cimri Jack) halk hikayesiyle bağlantılıdır. Vefatından sonra, yolunu aydınlatmak için cehennemden gelen kırmızı bir kor ile şalgamdan yapılmış küçük bir fener taşıyarak dünyayı dolaştı. Uzmanlar, bu efsanenin geceleyin parıldayan bataklık ve bataklık gazlarının görüntülerinden neşet ettiğine inanıyorlar. Azizler Günü Arifesi'nde İrlandalılar şalgamların içini oymuş ve yüzlerini yontmuş, içine bir mum yerleştirerek, hayatla memat arasındaki perdenin en ince olduğu gecede "ruh çağırmaya" devam ederlerken, onlar Stingy Jack gibi ruhlardan korunabilsinler.

Cadılar Bayramı'nın temelleri, artık insanların evden eve şekerli kekler şeklinde tatlı ikramlar istemeleri ve ellerinde Jack-o-lantern taşımaları ile yürürlükteydi. Amerika Birleşik Devletleri'ne varışlarından kısa bir süre sonra İrlandalılar, oyması çok daha kolay olduğu için şalgamı balkabağıyla takas etti. Guy Fawkes Günü artık Amerika Birleşik Devletleri'nde kutlanmıyordu, ancak bazı yönleri kendilerini Ekim ayının Katolik tatillerine, bilhassa vandalizm'e bağladı, lakin şimdi fark gözetmedi: 31 Ekim civarında herkesin evi veya iş yeri tahrip edilebilirdi.

Kansas'ın Hiawatha köyünde, 1912'de Cadılar Bayramı'nın ertesi sabahı, Elizabeth Krebs adında bir kadın, bahçesinin - ve bütün kasabanın - yılda bir defa maske takan çocukların yağmalayarak ve başlangıçta kendi kaynaklarını kullanarak tahrip etmesinden usandı. 1913'te gençler için parti verdi, orada onları yeterince yoracağını ve tahribat için enerjilerinin kalmayacağını ümit ediyordu.

Mamafih onların kararlılıklarını hafife aldı ve cemiyet her zamanki gibi tahrip edildi. Kreps 1914'te bütün kasabayı dahil etti, bir grup topladı, bir kostüm müsabakası ve bir geçit merasimi düzenledi - ve planı işe yaradı. Her yaştan insan, yıkıcı değil, şenlikli bir Cadılar Bayramı geçirdi. Muvaffakiyetinin haberi Kansas dışında aynı yolu benimseyen diğer kasaba ve şehirlere gitti ve kostüm müsabakaları, geçit merasimleri, müzik, yemek, dansla hayaletlerin ve goblinlerin ürkütücü süslemelerinin eşlik ettiği tatlı ikramların yer aldığı Cadılar Bayramı partileri kurdu.

Krebs Hanım bazen "modern Cadılar Bayramı'nın annesi" olarak anılsa da, kapı kapı dolaşıp ikramlar isteme pratiğini başlatmadığı için bu tamamen doğru değil. Bu anane, Kreps'in ilk faaliyetini düzenlemesinden birkaç asır önce doğdu. Krebs Hanım'ın orijinal vizyonu, Amerika'daki insanların Cadılar Bayramı'nı nasıl kutladığına kesinlikle tesir etti ve Hiawatha, Kansas'ın Cadılar Bayramı Eğlencesi, ilham verdiği birçok benzer festivalle birlikte her yıl şahit olunmaya devam ediliyor.

Lakin, yıkımdan dikkati dağıtan parti ülke çapında yaygınlaşmadı ve 1920'lere gelindiğinde, sözde “fesat gecesi” sadece Amerika Birleşik Devletleri'nde değil, Kanada'da da ciddi bir mesele haline geldi. 31 Ekim gecesi insanların malına zarar verme pratiğinin kapı kapı dolaşıp evden tek parça halinde ayrılmak karşılığında şeker istemeye nasıl dönüştüğü tam olarak belli değil ama 1927'de bir Kanada'da bir gazete makalesi, Alberta, Blackie'den çocukların bu şekilde kapı kapı dolaştıklarına dair bir hikayeye yer verdi ve bu “şeker mi şaka mı” (trick or treat) ifadesinin basılı olarak bilinen ilk görünüşüdür. Çocuklara şekerler verildi ve ev sahibi rahat bırakıldı.

1930'lar boyunca Kuzey Amerika'da devam eden bu anane, şeker tedariğini önemli ölçüde azaltan şeker nispeti sebebiyle İkinci Dünya Savaşı'nda kesintiye uğradı ve 1940'ların sonlarında yeniden ortaya çıktı. Günümüzün aşina ananesi 1950'lere dayanmaktadır ve aynı temel paradigmayı takip ederek diğer ülkelerde istikrarlı bir şekilde popüler hale gelmiştir. Bugün, Cadılar Bayramı umumiyetle herhangi bir din veya ananeyle bağlantılı değildir ve genellikle gençlere odaklanan seküler bir cemiyet tatili ve şekerlemeyle dekorasyon sunan işletmeler ile filmler, TV spesiyalleri ve paranormal temalar üzerine kitaplar neşreden eğlence endüstrisi için bir nimet olarak görülür.

Merkezi Tema

Bununla birlikte, günümüzde birçok Neo-Pagan ve Wiccans için tatil, eski mazide olduğu gibi mümkün olduğunca yakından idrak edilmeye devam ediyor. Samhain'in ana teması dönüşümdü. Yıl aydınlık günlerden karanlığa döndü, ölüler yaşayanların diyarına yahut diğer tarafa geçtiler, insanlar kendilerini başka varlıklar kılığına soktular ve onlar insan kılığında görünebildiler. Hayvanlar katledildi ve yiyeceğe dönüştü. Tahıllar, meyveler ve sebzeler benzer şekilde kış depolaması için dönüştürüldü ve odunla kemik şenlik ateşlerinin alevlerinde duman olarak yükseldi.

Dönüşüm, Cadılar Bayramı'nın idrak edilmesinin hala merkezindedir. Maske ve kostüm, giyinen kişiyi günlük hayatından başka bir şahsiyete dönüştürür. Bir gece için Darth Vader, Zombi veya Büyük Balkabağı olur. En iyi bilinen ve en popüler kostümler de dönüşüme temas ediyor. Kurt adam hayvana dönüşen bir insandır, vampir dumana dönüşebilir yahut yarasa olabilir, hayaletler bir zamanlar insandı.

Hıristiyanlık öncesi İrlanda'da, Samhain ile en yakından münasebette olan ilahe Morrigan, halkı Tuatha de Danaan'ı Formorlulara karşı bir muharebede hürriyete götüren, savaş ve kaderle münabeseti olan ilahi bir figürdü. Morrigan, hikayelerinin her birinde dönüştürücü bir figür ve İrlanda destanı Cath Maige Tuired'in hikayesinde halkının kaderini değiştirir ve onları diğer güçlerin köleleri yerine kendi efendileri haline getirir.

Dönüşüm umumen korkutucuydu ama aynı zamanda ilham verici de olabilirdi. Kurt adam figürü, hayvan saldırıları korkusuna ve belki de vampir, yaşayanlara eziyet için geri dönen öfkeli ölülerin korkusuna cevap olarak geliştirildi. Ancak bu hallerde - ve diğer birçok vaziyette - canavarı öldürmek insan gücü dahilindeydi ve böylece onların efsaneleri, insanları tehlikeli haller karşısında kendi kuvvetlerini tanımaya teşvik edebilir.

Cadılar Bayramı maskeleri ve günümüz ananeleri aynı temayı temsil eder ve insanlık halinin en temel yönlerine ve Samhain'in kadim müşahedesine temas eder. İnsanların giydiği kostümleri, yüzyıllar önce insanların maskelerini istenmeyen ruhları caydırmak ve sevdikleriyle neşeli bir buluşmayı tecrübe etmeyi beklerken giymesi korkuları ve umutları temsil eder. Kostümlerin çoğu, üniversal ölüm korkusunu ve kişinin normalde korktuğu şeye dönüştüğünde ve dönüştürülerek bu korkuyu geçersiz hale getirdiğinde, zaten bir geceliğine hakim olunan meçhulü temsil eder. En temel seviyede, Cadılar Bayramı, korkuya karşı ümidin bir zaferidir – veya öyle olabilir –; bu da büyük ihtimalle binlerce yıl önce Samhain'deki Kadim Keltler için de aynı manaya geliyordu.