Uluru

Uluru (Ayers Kayası olarak da bilinir), Avustralya'nın Kuzey Bölgesi'nde bulunan büyük bir doğal kumtaşı kaya oluşumudur. 348 metre uzunluğunda ve 9,4 km genişliğindedir. Uluru'yu oluşturan kumtaşının yaklaşık 600 milyon yaşında olduğu tahmin ediliyor. Uluru, Batı Çölü'nün yerli halkları olan Orta Avustralya'nın Anangu kabileleri için kutsal bir yerdir. MS 1873 'te Güney Avustralya Hükümeti altında çalışan William Gosse tarafından bulunmasına rağmen, Anangu halkı bölgede 30.000 yıldan fazla bir süre yaşadı ve hala bugün bile varlıklarını sürdürüyorlar. 'Ayers Kayası' adı, Gosse tarafından o zamanlar Güney Avustralya Başbakanı Sir Henry Ayers'in onuruna verilmişti. Uluru birçok antik petroglif ve kaya resmine ev sahipliği yapmaktadır. Pitjantjatjara ve Yankunytjatjara (her ikisi de yerli dil gruplarıdır) dahil olmak üzere yerel halk için bu alan aynı zamanda kutsal geleneklere, kültüre ve zengin bir tarihe sahiptir. Uluru, çevredeki Uluru - Kata Tjuta Milli Parkı ile birlikte UNESCO Dünya Mirası listesinde yer almaktadır.

Önemi

Anangu halkının uyguladığı dini ve kültürel gelenekler Tjukurpa olarak bilinir. Çok sayıda anlamı vardır, ancak öncelikle Anangu yaşam tarzını ve dini kültürü sembolize eder. Bu Tjukurpa hikayelerinin, şarkılarının, törenlerinin ve danslarının çoğu, Uluru'nun yanı sıra bölgedeki hayvanlar, insanlar ve vahşi yaşamın yaratılmasına odaklanır. Ayrıca, Uluru'nun önemi, Tjukurpa veya geleneksel hukukla ayrılmaz bağlantısı ile vurgulanabilir.Anangu, kendilerini toprağın geleneksel yaratıcı ruhlarıyla bağlantılı olarak görür ve yaşadıkları atasal toprakları korumak ve sürdürmek için doğrudan onlardan geldiklerine inanırlar.Bu nedenle Uluru, Anangu halkı için son derece kutsal ve koruyucu bir alan olmaya devam ediyor.Uluru ve bölgede yaşayan insanlar, binlerce yıldır olduğu gibi nesilden nesile aktarılan çok sayıda antik gelenek, bilgi, bilgelik, hikaye, şarkı, tören ve tarihe sahiptir.Antik Uluru'nun orijinal avcı - toplayıcılarından günümüz Anangu'suna kadar, bu eski gelenekler ve din, Anangu yaşam tarzı ve toplumu için çok önemlidir.

Kaya sanatı ve petroglifler

Anangu kaya resimleri, kırmızı ve sarı aşıboyası, demir lekeli killer, çöl meşesi, odun kömürü ve beyaz kül gibi doğal minerallerin bir kombinasyonundan yapılır.Bu kaya sanatı Uluru ve çevresindeki park alanının her yerinde bulunur.Bu resimler ve petroglifler doğrudan Anangu Tjukurpa kültürüyle bağlantılıdır.Diğer dinlerin fikirlerini ve felsefelerini aktarmak için kutsal yazıları veya yazılı dili nasıl kullandıklarına benzer şekilde, yaratılış hikayeleri ve efsaneleri tasvir edilerek dini amaçlar için kullanılırlar.Anangu, kabilenin hem üyelerine hem de üye olmayanlara manevi Düşzamanı hikayelerini öğretmek için bu kaya sanat eserlerini kullanarak geleneklerinin aktarılmasını sağlar.

Diğer bazı eski tarihlerin ve geleneklerin aksine, eski Anangu kültürü bugün hala varlığını sürdürmekte ve gelişmeye devam etmektedir.Ne yazık ki, sitelerin kutsal doğası ve “bilginin kazanıldığına” olan inançları nedeniyle (Uluru - Kata Tjuta Milli Parkı Ziyaretçi Rehberi, 29), bu eski kaya resimlerinin ve petrogliflerin büyük bir kısmının fotoğraflanması Anangu tarafından yasaklanmıştır.

Önemli yerler

Aşağıda, Uluru'daki yerli halkla ilgili törenler, öğretim ve diğer etkinlikler için kullanılacak bazı önemli, dini veya kutsal yerlerin kısa bir listesi bulunmaktadır.Kültürel açıdan hassas alanlarda fotoğraf veya herhangi bir çekime izin verilmemektedir.

• Mutitjulu Su Çukuru- Uluru'nun güney tarafında kayalıklar ve şelalelerle çevrili kalıcı bir antik su kaynağı. Bölgedeki flora ve faunaya doğal bir su kaynağı sağlar.Birçok farklı hayvan ve bitki türüne ev sahipliği yapar.
• Kulpi Mutitjulu(Mutitjulu Mağarası) - Eski kabileler tarafından gün boyunca yakalanan yiyecekleri paylaşmak ve dağıtmak için kullanılır.Mağarada birçok resim olduğu için çocuklara Düşzamanı hikayelerini öğretmek için de kullanılır.İçindeki çeşitli semboller ve tasvirler "bir su çukurunu, kamp alanını veya önemli bir yeri temsil edebilir" (Parks Australia web sitesi, Kulpi Mutitjulu).
• Taputji (kültürel açıdan hassas alan) - Kuniya Piti yakınlarındaki kuzeydoğu tarafında Uluru'dan ayrı olan Taputji, bölge sakinleri için yemek yapmak üzere yiyecek ve bitki toplamak için kullanılan eski bir avcı-toplayıcı yeriydi.
• Tjukatjapi, Pulari ve Mala Puta (kültürel açıdan hassas alanlar) - Sırasıyla kuzey, kuzeybatı ve güney taraflarında yer alan bu alanlar kutsal kadın alanlarıdır. Kaya oymaları ve özellikleri Anangu kadınları için son derece hassastır ve diğer kültürlerdeki/dinlerdeki dini metinlere eşdeğerdir.
• Kantju Boğazı- Mutitjulu Su Deliğine benzeyen Kantju Boğazı, kayalıklarla çevrili Antik bir şelale ve su kaynağıdır. Uluru'nun kuzey/kuzeybatı tarafında Mala Puta ve Warayuki arasında yer alan bölge, bölgedeki birçok bitki ve hayvana su sağlamaktadır.
• Warayuki (kültürel açıdan hassas alan) - Warayuki, Uluru'nun kuzey tarafında Tjukatjapi'nin yanında bulunan mağara benzeri kutsal bir erkek alanıdır.Anangu erkekleri için kutsal bir alandır ve büyük dini önemini korumaktadır.
• Kuniya Piti (kültürel açıdan hassas alan) - Mala Puta ve Pulari'ye benzer kutsal kaya oymaları ve özellikleri olan kutsal erkek alanıdır.

Bugünlerde Uluru

Uluru'nun mülkiyetinin 1985 'te Pitjantjatjara halkına geri verilmesinin ardından Uluru, hem Avustralya Ulusal Parkları ve Yaban Hayatı Ajansı hem de bölgenin yerli halkları tarafından ortaklaşa yönetildi.Uluru, ziyaret etmek için son derece zengin ve ilgi çekici bir tarihi yerdir ve toprağın yaşlıları genellikle ünlü veya önemli ziyaretçileri (dünya liderleri gibi) Mutitjulu Su Deliğine götürür. Ananguların kendileri Uluru'ya tırmanmazlar ve kesinlikle yasak olmamasına rağmen, son derece kutsal doğası ve tarihi önemi nedeniyle ziyaretçilerin tırmanmaktan kaçınmasını talep ederler. Sadece eski Avustralyalıların anılarını ve geleneklerini barındırmakla kalmaz, aynı zamanda Anangu halkı tarafından bugüne kadar öğretilir ve aktarılır.Arkeolog R.G. Gunn'ın dediği gibi,

Orta Avustralya'daki kaya sanatının büyük bir kısmı, hem alan geliştiricileri hem de araştırmacılar tarafından kabul edilmesi gereken bir değer olarak, emanetçileri için hala gerçek bir öneme sahiptir. (Gunn, 125)