Hatshepsoet

Hatshepsoet (reg. 1479-1458 BC) was de eerste vrouwelijke heerser van het oude Egypte die als een man regeerde met het volledige gezag van farao. Haar naam betekent "de belangrijkste van de edele vrouwen" of "zij is de eerste onder de edele vrouwen". Ze begon haar regering als regentes van haar stiefzoon Thoetmosis III (reg. 1458-1425 BC), die haar zou opvolgen.

Aanvankelijk regeerde ze als een vrouw zoals afgebeeld in beeldhouwwerken, maar rond het zevende jaar van haar regering koos ze ervoor om afgebeeld te worden als een mannelijke farao in beeldhouwwerken en reliëfs, hoewel ze zichzelf nog steeds als vrouwelijk noemde in haar inscripties. Ze was de vijfde farao van de 18e dynastie tijdens de periode die bekend staat als het Nieuwe Koninkrijk (ca. 1570 - ca. 1069 BC) en wordt beschouwd als een van de meest welvarende en het tijdperk van het Egyptische rijk.

Hoewel ze soms wordt genoemd als de eerste vrouwelijke heerser van Egypte, of de enige, waren er vrouwen die vóór haar regeerden, zoals Merneith (reg. ca. 3000 BC) in de vroeg-dynastieke periode (waarschijnlijk als regent) en Sobeknefru (reg. ca. 1807-1802 BC) in het Middenrijk en na haar Twosret (reg. 1191-1190 BC) tegen het einde van de 19e dynastie. Hatsjepsoet, hoewel niet de eerste of laatste, is ongetwijfeld de bekendste vrouwelijke heerser van het oude Egypte na Cleopatra VII (reg. ca. 69-30 BC) en een van de meest succesvolle vorsten in de Egyptische geschiedenis.

Verder werd haar naam na haar dood van haar monumenten gewist, wat sterk suggereert dat iemand, hoogstwaarschijnlijk Thoetmosis III, al het bewijs van haar uit de geschiedenis wilde verwijderen. Latere schrijvers noemen haar nooit en haar vele tempels en monumenten zouden vaak het werk zijn van latere farao's.

Haar bestaan kwam pas vrij recent aan het licht in de geschiedenis toen de oriëntalist Jean-Francois Champollion (1790-1832 AD), die vooral bekend stond om het ontcijferen van de Steen van Rosetta, ontdekte dat hij hiërogliefen die een vrouwelijke heerser aanduiden niet kon verzoenen met een beeldhouwwerk dat duidelijk een man uitbeeldde. Deze hiërogliefen werden gevonden in de binnenkamers van de tempel van Hatsjepsoet in Deir el-Bahri; alle publieke herkenning van haar was gewist.

Omdat de Egyptenaren geloofden dat het wissen van iemands naam uit de geschiedenis iemands leven na de dood belemmerde, wordt aangenomen dat degene die haar uit de publieke bekendheid verwijderde haar na de dood geen kwaad wenste en zo haar naam in meer afgelegen gebieden bewaarde. Er is ook gesuggereerd dat haar naam op sommige plaatsen gewoon over het hoofd werd gezien buiten het publieke zicht. De bouwprojecten van Hatshepsoet waren tenslotte talrijk, en het is zeker mogelijk dat degenen die verantwoordelijk waren voor het uitwissen van haar naam er gewoon een paar over het hoofd hebben gezien. Pogingen om Hatshepsoet uit het geheugen te wissen waren uiteindelijk echter niet succesvol, aangezien ze tegenwoordig bekend staat als een van de grootste farao's van het oude Egypte.

Het vroege leven en het aan de macht komen

Hatshepsoet was de dochter van Thoetmosis I (r. 1520-1492 vGT) door zijn grote vrouw Ahmose. Thoetmosis I verwekte ook Thoetmosis II bij zijn tweede vrouw Mutnofret. In overeenstemming met de Egyptische koninklijke traditie was Thoetmosis II op een gegeven moment getrouwd met Hatshepsoet voordat ze 20 jaar oud was. In diezelfde tijd werd Hatsjepsoet verheven tot de positie van Gods vrouw van Amon, de hoogste eer die een vrouw in Egypte kon behalen na de positie van koningin en die in feite veel meer macht schonk dan de meeste koninginnen ooit wisten.

De positie van Gods vrouw van Amon in Thebe begon als een eretitel voor een vrouw uit de hogere klasse die de hogepriester assisteerde bij zijn taken in de Grote Tempel van Amon in Karnak. De titel wordt voor het eerst genoemd in het Middenrijk (2040-1782 BC) als eretitel voor de vrouw of dochter van een koning. Tegen de tijd van het Nieuwe Koninkrijk was een vrouw die de titel van Gods vrouw van Amon droeg echter machtig genoeg om het beleid te dicteren (hoewel niet zo machtig als ze later in de derde tussenperiode zou worden).

Amon was de meest populaire god in Thebe en werd na verloop van tijd gezien als de scheppergod en koning van de goden. In haar rol als de vrouw van deze god zou Hatsjepsoet als zijn gemalin zijn beschouwd en zijn festivals hebben voorgezeten. Dit zou haar in wezen hebben verheven tot de status van een goddelijk wezen in die zin dat het haar rol zou zijn geweest om voor de god te zingen en te dansen aan het begin van festivals om hem op te winden voor de scheppende daad; door rechtstreeks met de god om te gaan, zou ze een verhoogde status hebben aangenomen. De details van de exacte taken van de Godsvrouw van Amon zijn onduidelijk, maar het is zeker dat het een zeer machtig ambt was dat later in de geschiedenis van Egypte alleen maar groter zou worden.

Hatsjepsoet en Thoetmosis II hadden een dochter, Neferu-Ra, terwijl Thoetmosis II een zoon verwekte met zijn mindere vrouw Isis. Deze zoon was Thoetmosis III die de opvolger van zijn vader werd genoemd. Thoetmosis II stierf terwijl Thoetmosis III nog een kind was en dus werd Hatsjepsoet regent en controleerde zij de staatszaken totdat hij meerderjarig werd. In het zevende jaar van haar regentschap veranderde ze echter de regels en liet ze zichzelf tot farao van Egypte kronen. Ze nam alle koninklijke titels en namen aan die ze had ingeschreven in de vrouwelijke grammaticale vorm, maar liet zichzelf afschilderen als een mannelijke farao. Van de Mieroop schrijft:

Was ze in eerdere beelden en reliëf sculpturen als vrouw voorgesteld, na haar kroning als koning verscheen ze in mannelijke kleding en werd ze geleidelijk aan afgebeeld met een mannelijke lichaamsbouw. Haar borsten waren niet zichtbaar en ze stond in de houding van een traditionele man in plaats van die van een vrouw. Sommige reliëfs werden zelfs opnieuw uitgesneden om haar voorstelling aan te passen zodat ze meer op een man leek. (172)

Haar beeldhouwwerk toonde haar in al haar koninklijke grootsheid op de voorgrond met Thoetmosis III op een kleinere schaal achter of onder haar weergegeven om zijn lagere status aan te geven. Ze noemde haar stiefzoon nog steeds de koning, maar hij was dat alleen in naam. Hatsjepsoet vond duidelijk dat ze net zoveel recht had om over Egypte te regeren als welke man dan ook en haar afbeelding in de kunst benadrukte dit. Historici Bob Brier en Hoyt Hobbs geven hierover commentaar:

Haar mannelijke kleding was niet bedoeld om de burgers voor de gek te houden door te geloven dat hun farao een man was. Standbeelden beelden ondubbelzinnig een vrouw uit, wiens geslacht in ieder geval voor elke Egyptenaar duidelijk zou zijn geweest uit haar naam: "Ze is de eerste onder de edele vrouwen". In plaats van haar vrouwelijkheid te ontkennen, verkondigde ze dat ze ook een farao was, een ambt dat traditioneel door een man werd bekleed. (30)

Hatshepsoet erkende dat ze zich in onbekende wateren bevond en ondernam stappen om haar heerschappij snel te legitimeren. Als haar positie als farao zou worden aangevochten, zou ze zichzelf niet toestaan zomaar te verdwijnen.

De vroege regering van Hatshepsoet

Hatshepsoet begon haar regering door haar dochter te laten trouwen met Thoetmosis III en Neferu-Ra de positie van Gods vrouw van Amon te verlenen om haar positie veilig te stellen. Zelfs als ze nu gedwongen zou worden de macht af te staan aan Thoetmosis III, zou ze nog steeds in een sterke positie verkeren als zijn stiefmoeder en schoonmoeder en bovendien had ze haar dochter in een van de meest prestigieuze en machtige posities in het land geplaatst.

Deze voorzorgsmaatregelen waren echter niet genoeg, en ze legitimeerde haar heerschappij door zichzelf niet alleen ritueel als de vrouw van Amon voor te stellen, maar ook als zijn dochter. Ze beweerde dat Amon aan haar moeder was verschenen in de vorm van Thoetmosis I en haar had verwekt, waardoor ze een halfgodin was geworden. Haar inscriptie vertelt over de nacht van haar conceptie terwijl haar moeder in bed lag:

Hij [Amon] in de incarnatie van de Majesteit van haar echtgenoot, de koning van Boven- en Beneden-Egypte, [Thoetmosis I] vond haar slapend in de schoonheid van haar paleis. Ze werd wakker van de goddelijke geur en wendde zich tot Zijne Majesteit. Hij ging onmiddellijk naar haar toe, hij werd door haar gewekt, hij legde haar zijn verlangen op. Hij stond haar toe hem te zien in zijn vorm van een god en ze verheugde zich bij het zien van zijn schoonheid nadat hij voor haar was gekomen. Zijn liefde ging over in haar lichaam. Het paleis werd overspoeld met goddelijke geur. (van de Mieroop, 173)

Ze bevorderde haar legitimiteit door reliëfs op openbare gebouwen die Thoetmosis I toonden die haar tot medeheerser maakten, bewerend dat Amon eerder een orakel had gestuurd die haar aan de macht komen had voorspeld, en zichzelf in verband bracht met de verdrijving van de Hyksos zo'n 80 jaar eerder. De Hyksos waren een Semitisch volk dat zich vestigde in Avaris in Neder-Egypte en geleidelijk genoeg macht kregen om de regio te beheersen.

Ze werden verslagen en uit Egypte verdreven door Ahmose van Thebe (reg.ca. 1570-1544 BC), die de periode van het Nieuwe Rijk inluidde. De latere Egyptische historici typeerden de Hyksos (aangeduid als Aziaten) regelmatig als gehate tirannen die Egypte binnenvielen, tempels plunderden en heiligdommen ontheiligden. Ook al waren deze beweringen allemaal overdreven of onwaar, de Egyptische herinnering aan de gehate Hyksos was sterk en Hatsjepsoet maakte daar goed gebruik van. Een van haar inscripties luidt:

Ik heb hersteld wat was vernietigd. Ik heb opgeworpen wat was gebroken, sinds de Aziaten in de Delta bij Avaris waren, toen de nomaden onder hen het gemaakte omverwierpen. Ze regeerden zonder de god Ra en handelden niet door een goddelijk besluit tot in de tijd van mijn Majesteit. (van de Mieroop, 145)

Ze presenteerde zichzelf als een directe opvolger van Ahmose, wiens naam de mensen zich nog steeds herinneren als hun grote bevrijder, om haar positie verder te versterken en te verdedigen tegen tegenstanders die zouden beweren dat een vrouw ongeschikt was om te regeren. Haar talrijke inscripties, monumenten en tempels laten allemaal zien hoe ongekend haar heerschappij was: geen enkele vrouw voor haar had het land openlijk als farao geregeerd.

Farao Hatsjepsoet

In overeenstemming met de traditie begon Hatsjepsoet bouwprojecten te laten uitvoeren, zoals haar tempel in Deir el-Bahri, en militaire expedities uit te zenden. De exacte aard van de militaire campagnes is onduidelijk, maar hun doelstellingen waren de regio's Syrië en Nubië.

Het is waarschijnlijk dat de campagnes eenvoudig werden gelanceerd om de traditie van farao in stand te houden als een krijger-koning die rijkdom in het land bracht door verovering en konden worden gezien als een voortzetting van de campagnes van Thoetmosis I in die regio's (waardoor haar positie verder werd gelegitimeerd), of redelijk uitgelokt hadden kunnen worden. De farao's van het Nieuwe Koninkrijk, het tijdperk van het rijk, legden grote nadruk op het behouden van veilige bufferzones in het hele land om een herhaling te voorkomen van wat zij zagen als de "invasie" van de Hyksos.

In al haar projecten, campagnes en beleid vertrouwde ze op het advies en de steun van een van haar hovelingen, een man genaamd Senenmut, wiens relatie met de koningin mysterieus blijft. Van de Mieroop merkt op dat "hij een man van onopvallende afkomst was die bekendheid kreeg aan het hof. Verschillende standbeelden tonen hem met prinses Neferu-Ra wiens mentor en rentmeester hij werd vóór de toetreding van Hatshepsoet" (174-175). Hij had de leiding over alle grootste projecten van Hatshepsoet, waaronder haar beroemde tempel in Deir el-Bahri.

Hatsjepsoet's grootste inspanningen gingen naar deze bouwprojecten die niet alleen haar naam verhoogden en de goden eerden, maar ook de mensen in dienst namen. De omvang en grootte van de constructies van Hatsjepsoet, evenals hun elegante schoonheid, getuigen van een zeer welvarend bewind. Geen van haar projecten had kunnen worden voltooid zoals ze waren als ze niet de beschikking had over een schat aan middelen. Egyptoloog Betsy M. Bryan schrijft:

Als heerser opende Hatsjepsoet bouwprojecten die die van haar voorgangers ver overtroffen. De lijst met sites uitgewerkt door Thoetmosis I en II, werd in Opper-Egypte uitgebreid met plaatsen die de voorkeur hadden van de Ahmosid-heersers: Kom Ombo, Nekhen (Hierakonopolis) en Elkab in het bijzonder, maar ook Armant en Elephantine... Geen site kreeg echter meer aandacht van Hatsjepsoet dan die van Thebe. De tempel van Karnak groeide opnieuw onder haar toezicht en de bouwwerkzaamheden werden geleid door een aantal functionarissen... Met het land klaarblijkelijk in vrede gedurende het grootste deel van de twintig jaar van haar regering, was Hatsjepsoet in staat de rijkdom van de natuurlijke rijkdom van Egypte te exploiteren, evenals die van Nubië. Goud stroomde binnen vanuit de oostelijke woestijnen en het zuiden: de edelsteengroeven waren in bedrijf, Bebel el-Silsila begon ijverig te werken voor zandsteen, ceder werd geïmporteerd uit de Levant en ebbenhout kwam uit Afrika (misschien via Punt). In de inscripties van de koningin en haar ambtenaren werden de monumenten en de materialen die werden gebruikt om ze te maken tot op zekere hoogte specifiek gedetailleerd beschreven. Hatsjepsoet was duidelijk blij met de hoeveelheid en de verscheidenheid aan luxe goederen die ze kon kopen en doneren ter ere van Amon; zozeer zelfs dat ze een scène liet uitsnijden in Deir el-Bahri om de hoeveelheid exotische goederen te laten zien die uit Punt waren meegebracht. (Shaw, 229-231)

De expeditie van Hatshepsoet naar Punt (het huidige Somalië) was in haar eigen ogen haar kroon op het werk. Punt was een handelspartner sinds de tijd van het Middenrijk, maar expedities daar waren duur en tijdrovend. Dat Hatshepsoet haar eigen expeditie kon lanceren, vooral een zo uitbundige, is een bewijs van hoe welvarend haar regering was. De inscriptie die het reliëf van de expeditie begeleidt, gegraveerd op de muren van haar tempel in Deir el-Bahri, beschrijft de luxe goederen in detail:

Het beladen van de schepen zeer zwaar met wonderen van het land van Punt; alle heerlijk geurende bossen van Gods Land, hopen mirre-hars, met verse mirre-bomen, met ebbenhout en puur ivoor, met groen goud van Emu, met kaneelhout, Khesyt-hout, met Ihmut-wierook, sonter-wierook, oogcosmetica, met apen, honden en met huiden van de zuidelijke panter. Nooit werd zoiets gebracht voor een koning die er is geweest sinds het begin. (Lewis, 116)

Haar tempel in Deir el-Bahri blijft een van de meest indrukwekkende en vaak bezochte tempels in Egypte. Brier en Hobbs merken op hoe "de kunst die onder haar gezag werd geproduceerd zacht en delicaat was; en ze bouwde een van de meest elegante tempels in Egypte tegen de kliffen buiten de Vallei der Koningen" (30). Haar tempel verrees naast de rivier de Nijl met een lange helling die opliep van een binnenplaats met bomen en kleine poelen naar een terras. Sommige van deze bomen zijn afkomstig uit Punt en zijn de eerste bekende succesvolle verplantingen van bomen van het ene land naar het andere in de geschiedenis.

De overblijfselen van deze bomen, versteende boomstronken, zijn vandaag de dag nog steeds te zien op de binnenplaats van de tempel. Het onderste terras was bekleed met zuilen en een helling leidde naar een tweede terras dat even indrukwekkend was. De tempel was versierd met beeldhouwwerken, reliëfs en inscripties met haar grafkamer uitgehouwen uit de kliffen die de achterkant van het gebouw vormen. De tempel van Hatsjepsoet werd zo bewonderd door de farao's die na haar kwamen dat ze er steeds vaker voor kozen om in de buurt te worden begraven en deze necropolis werd uiteindelijk bekend als de Vallei der Koningen.

Hatsjepsoet bouwde op een grotere schaal dan enige farao voor haar en, behalve Ramses II (1279-1213 BC) niemand die daarna kwam. Ze liet twee enorme obelisken oprichten in Karnak, aanvullend op die elders en gaf, zoals vermeld, opdracht voor bouwprojecten door het hele land. Haar bouwprojecten waren in feite zo groot dat er tegenwoordig maar weinig musea zijn met oude Egyptische kunst en kunstvoorwerpen die geen stuk hebben dat in opdracht van farao Hatshepsoet is gemaakt.

Dood en verdwijning

Terwijl Hatsjepsoet het land regeerde, had Thoetmosis III niet rustig toegekeken. Ze gaf hem het bevel over de legers van Egypte en er is gesuggereerd (met name door de egyptoloog James Henry Breasted) dat hij haar regering heeft overleefd door te bewijzen dat hij nuttig voor haar was als generaal en, min of meer, haar niet in de weg te lopen.

In ca. 1457 BC leidde Toetmosis III zijn legers om een opstand neer te slaan vanuit Kadesh (de beroemde Slag bij Megiddo), een campagne die mogelijk was voorzien en in opdracht was van Hatsjepsoet, en daarna verdwijnt haar naam uit het historische verslag. Thoetmosis III dateerde zijn regering terug tot de dood van zijn vader en de prestaties van Hatsjepsoet als farao werden aan hem toegeschreven. Wanneer en hoe ze stierf was tot voor kort onbekend. Egyptoloog Zahi Hawass beweerde dat hij haar mummie in 2006 AD in het museum van Caïro had gevonden. Uit onderzoek van die mummie blijkt dat ze op haar vijftigste stierf aan een abces na het trekken van een tand.

Tuthmosis III werd een grote farao die nu bekend staat als "de Napoleon van het oude Egypte" vanwege zijn briljante militaire overwinningen. Later tijdens zijn regering liet hij alle bewijzen van zijn stiefmoeder uit monumenten wissen en alle bewijzen van haar regering vernietigen. Senenmut en Neferu-Ra waren allebei lang daarvoor overleden en er was niemand aan het hof die de macht of de neiging had om dit beleid te veranderen.

De overblijfselen van enkele van deze werken werden gedumpt in de buurt van haar tempel in Deir el-Bahri en opgravingen brachten haar naam aan het licht, samen met de inscripties in de tempel waar Champollion zo verbijsterd over was. Hoewel er in de loop der jaren veel theorieën zijn geweest over waarom Thoetmosis III probeerde de naam van Hatsjepsoet uit de geschiedenis te wissen, was de meest waarschijnlijke reden dat haar regering onconventioneel was en afweek van de traditie.

De hoofdverantwoordelijkheid van de farao was het handhaven van ma'at (harmonie, evenwicht) en een vrouw in de positie van een man zou als storend voor dat evenwicht worden beschouwd. De farao diende als een rolmodel voor zijn volk en het is mogelijk dat Thoetmosis III vreesde dat andere vrouwen naar Hatsjepsoet zouden kijken voor inspiratie en zouden proberen haar voorbeeld te volgen, daarbij afwijkend van een traditie die beweerde dat mannen over Egypte moesten heersen en vrouwen alleen echtgenoten zouden moeten zijn, zoals het was in het begin der tijden toen de god Osiris heerste met zijn gemalin Isis. De oude Egyptische cultuur was in veel opzichten zeer conservatief en hechtte geen waarde aan verandering of wijziging in traditie. Een vrouwelijke farao, hoe succesvol haar regering ook was, viel buiten het geaccepteerde begrip van de rol van de monarchie en dus moest alle herinnering aan die farao worden gewist.

Het Egyptische geloof dat men voortleeft zolang men zijn naam herinnert, wordt echter geïllustreerd in Hatsjepsoet. Ze werd vergeten naarmate de periode van het Nieuwe Rijk voortduurde en bleef dat eeuwenlang. Toen Champollion in de 19e eeuw haar naam opnieuw vond, en vervolgens in de 20e eeuw door anderen, kwam ze geleidelijk weer tot leven en nam haar rechtmatige plaats in als een van de grootste farao's in de geschiedenis van Egypte.