Γνωστικισμός

Ο Γνωστικισμός είναι η πεποίθηση ότι οι άνθρωποι κατέχουν ένα κομμάτι του Θεού (το ύψιστο αγαθό ή μια θεϊκή "σπίθα") μέσα τους, το οποίο έχει πέσει από τον άυλο κόσμο στα σώματα των ανθρώπων. Όλη η φυσική ύλη υπόκειται στη φθορά, τη σήψη και το θάνατο. Αυτά τα σώματα και ο υλικός κόσμος, που δημιουργήθηκαν από ένα κατώτερο ον, είναι επομένως κακόβουλα. Παγιδευμένα στον υλικό κόσμο, αλλά αγνοώντας την κατάστασή του, τα κομμάτια του Θεού χρειάζονται γνώση για να πληροφορηθούν την πραγματική τους κατάσταση. Αυτή η γνώση πρέπει να έρθει έξω από τον υλικό κόσμο, και ο παράγοντας που την φέρνει είναι ο σωτήρας ή λυτρωτής.

Κατά τη διάρκεια των τριών πρώτων αιώνων του Χριστιανισμού, δεν υπήρχε καμία κεντρική αρχή μέχρι τη μεταστροφή του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Μέγα το 312 μ.Χ. Οι χριστιανικές κοινότητες δίδασκαν πολλές διαφορετικές απόψεις. Τον 2ο αιώνα μ.Χ., ορισμένες ομάδες, που σήμερα αναφέρονται συλλογικά ως Γνωστικοί Χριστιανοί, ισχυρίζονταν ότι είχαν πρόσβαση σε κάποια "μυστική γνώση" σχετικά με τη φύση του σύμπαντος, τη φύση του Χριστού και τι σήμαινε η εμφάνισή του στη γη για τους πιστούς. Στα μέσα του 2ου αιώνα μ.Χ., μια ομάδα χριστιανών ηγετών που αναδρομικά αναφέρονται ως Πατέρες της Εκκλησίας (Ιουστίνος Μάρτυρας, Ειρηναίος, Τερτυλλιανός και άλλοι) έγραψαν τόμους εναντίον αυτών των Γνωστικών Χριστιανών.

Οι Γνωστικοί, όπως και οι Πατέρες της Εκκλησίας, είχαν σπουδάσει σε διάφορες φιλοσοφικές σχολές. Πολλές από αυτές τις σχολές συμμερίζονταν τις θεωρίες του Πλάτωνα (428/427 - 348/347 π.Χ.) και την άποψή του για το σύμπαν. Για τον Πλάτωνα, ο "θεός" (ή "το ύψιστο αγαθό") υπήρχε πέρα από το υλικό σύμπαν, ήταν τέλειος και έτσι δεν θα είχε δημιουργήσει έναν ατελή κόσμο. Υπέθεσε την ύπαρξη μιας δευτερεύουσας δύναμης, του "Δημιουργού", ο οποίος έπλασε την ύλη, την ουσία του φυσικού κόσμου. Τα περισσότερα Γνωστικά συστήματα προωθούσαν αυτή την άποψη.

Οι Γνωστικές αντιλήψεις αντικατοπτρίζουν μια σύγχρονη φιλοσοφική σχολή γνωστή ως υπαρξισμός ("πώς και γιατί υπάρχουμε;") Οι Γνωστικοί έθεταν και απαντούσαν σε ερωτήματα όπως: "Ποιος είμαι;" "Από πού προέρχομαι;" "Ποιο είναι το νόημα της ζωής;" "Γιατί είμαι εδώ;" και "Ποιος είναι ο αληθινός μου εαυτός;".

Θεολογία

Οι Γνωστικοί προωθούσαν έννοιες ριζοσπαστικού δυϊσμού που διέπουν το σύμπαν. Αυτό πολώθηκε ως η ψυχή/σπίθα ενάντια στη σάρκα, το φως ενάντια στο σκοτάδι. Ο Θεός, ο οποίος δεν δημιουργεί, αρχικά εξέπεμψε δυνάμεις, όπως το φως από τον ήλιο, που είναι ορατό, αλλά όχι υλικό. Μία από τις δυνάμεις, η Σοφία, σε μια στιγμή αδυναμίας, δημιούργησε τον "Δημιούργο", ο οποίος στη συνέχεια έπλασε ένα φυσικό σύμπαν, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων. Στη φιλοσοφική σκέψη, ο Λόγος ήταν η αρχή του ορθολογισμού που συνέδεε τον ύψιστο θεό με τον υλικό κόσμο.

Ορισμένα συστήματα υποστήριζαν έναν "μύθο" "προγενέστερο του Αδάμ και της Εύας" πριν από την παρουσία τους ως άνθρωποι στον Κήπο της Εδέμ. Κατά τη Γνωστική αντίληψη, η πτώση συνέβη ως αποτέλεσμα της φυσικής δημιουργίας. Σύμφωνα με την "ενότητα" του αιώνιου Θεού, οι Γνωστικοί προωθούσαν την ιδέα της ανδρογυνίας ή της ένωσης των φύλων. Μετά την πτώση, ο Λόγος, ο προϋπάρχων Χριστός, ήρθε στη γη με ανθρώπινη μορφή για να διδάξει στην ανθρωπότητα πώς να επιστρέψει σε αυτό το αρχικό ανδρόγυνο και να επανενωθεί με τον Θεό. Σύμφωνα με αυτούς, ο Θεός έστειλε τον Χριστό για να αποκαταστήσει το αρχικό σύμπαν. Καθώς η θεϊκή "σπίθα" μέσα στους ανθρώπους είχε αποκοιμηθεί, δεν θυμόταν την προέλευσή της. Οι άνθρωποι έπρεπε να αφυπνιστούν υπό την παρουσία αυτού του κομματιού του Θεού μέσα τους- μια αντίληψη που αντικατοπτρίζει τον Ζεν Βουδισμό. Όταν αυτό επιτευχθεί, η κυριαρχία των δυνάμεων θα τερματιστεί.

Η Εφεύρεση της Ορθοδοξίας/Αιρέσεως

Οι Πατέρες της Εκκλησίας αντέδρασαν στις Γνωστικές διδασκαλίες επινοώντας τις δίδυμες έννοιες της ορθοδοξίας και της αίρεσης. Αυτές οι έννοιες δεν υπήρχαν στον αρχαίο κόσμο. Με τις χιλιάδες διαφορετικές αυτόχθονες λατρείες στη λεκάνη της Μεσογείου, δεν υπήρχε κεντρική αρχή που να καθορίζει τι έπρεπε να πιστεύουν οι άνθρωποι. Η ορθοδοξία ("ορθή πίστη") και η αίρεση (από την αρχαία ελληνική λέξη αἵρεσις "σχολή σκέψης") είναι οι δύο όψεις ενός νομίσματος. Οι αιρετικοί αποκαλούνται έτσι από εκείνους που διαφωνούν μαζί τους, αλλά και οι δύο πλευρές πιστεύουν ότι έχουν τις σωστές πεποιθήσεις.

Οι Γνωστικοί καταδικάστηκαν ως αιρετικοί από τους Πατέρες της Εκκλησίας για τους ακόλουθους λόγους:

1. Οι Γνωστικοί προωθούσαν έναν ανώτερο Θεό "καθαρής ουσίας" και αγάπης ως τον αληθινό Θεό έναντι του Θεού-δημιουργού.
2. Μέχρι τον 2ο αιώνα μ.Χ., ο Χριστιανισμός ήταν μια ξεχωριστή θρησκεία από τον Ιουδαϊσμό, αλλά οι Χριστιανοί διατήρησαν τον Θεό του Ισραήλ και πολλές διδασκαλίες των Εβραϊκών Γραφών. Οι Γνωστικοί συμφώνησαν ότι ο Θεός-δημιουργός στη Γένεση δημιούργησε το σύμπαν, αλλά η δημιουργία αποτελούνταν από κακόβουλη ύλη. Σε ορισμένα Γνωστικά συστήματα, ο Θεός του Ισραήλ δεν ήταν μόνο κακός, αλλά ο ίδιος ο Σατανάς. Έτσι, οι εντολές του Θεού του Ισραήλ θεωρούνταν άκυρες.
   

   

3. Οι Γνωστικοί ισχυρίζονταν ότι οι διδασκαλίες τους προέρχονταν απευθείας από τον Ιησού. Σε εκείνες τις σκηνές των Ευαγγελίων όπου ο Ιησούς παίρνει τους μαθητές στην άκρη για να τους ενημερώσει καλύτερα, ο ίδιος τους δίδασκε επίσης μυστικά. Οι Πατέρες της Εκκλησίας το αντέτειναν αυτό με τον ισχυρισμό της αποστολικής παράδοσης- ότι οι διδασκαλίες τους προήλθαν από τον Ιησού στους αρχικούς μαθητές, οι οποίοι τις μετέδωσαν στους ιδρυτές επισκόπους των κοινοτήτων τους.
4. Αποτελούμενο από φυσική ύλη, το ανθρώπινο σώμα ήταν κακό. Για τα περισσότερα Γνωστικά συστήματα, ο Ιησούς δεν ενσαρκώθηκε σε ανθρώπινο σώμα. Κήρυτταν την έννοια που είναι γνωστή ως δοκητική ή "εμφάνιση". Ο Ιησούς εμφανίστηκε με τη μορφή ανθρώπου μόνο για να μπορεί να επικοινωνήσει με την ανθρωπότητα. Αν ο Χριστός δεν είχε ποτέ υλικό σώμα, οι κεντρικοί πυλώνες του χριστιανισμού, η σταύρωση και η ανάσταση των νεκρών, αναιρούνταν.
5. Ένας Γνωστικός, αφού αφυπνίστηκε, μελέτησε τους ουρανούς και έμαθε τα μέσα για να περιηγηθεί στα διάφορα επίπεδα. Με αυτή την έννοια, οι Γνωστικοί θεωρούσαν τη σωτηρία ως ατομική υπόθεση, αντί να εμπλέκουν την υπόλοιπη κοινότητα. Με άλλα λόγια, η σωτηρία δεν μπορούσε να επιτευχθεί μέσω του σταυρού, της εκκλησιαστικής ιεραρχίας ή των κανόνων.
6. Μόλις κάποιος τα κατάφερνε με επιτυχία να περάσει από την "ανώτερη ατμόσφαιρα", η "σπίθα" του, που ήταν πλέον μέσα του, ενωνόταν με τη θεότητα- σε ορισμένα συστήματα γινόταν Θεός.
7. Στα Γνωστικά συστήματα, υπάρχει άρνηση αυτού που γινόταν συνήθης χριστιανική διδασκαλία, της εσχατολογίας ή της μελλοντικής επιστροφής του Χριστού για να εισαγάγει τη βασιλεία του Θεού. Για τους Γνωστικούς, η βασιλεία βρίσκεται μέσα στο άτομο.

Γνωστικές Tελετουργίες

Οι Γνωστικοί Χριστιανοί βαπτίζονταν και συμμετείχαν στην Ευχαριστία (κοινωνία). Οι Γνωστικοί προσπάθησαν να προωθήσουν γυναίκες λειτουργούς στην ευχαριστιακή γιορτή, γεγονός που τους έφερε σε διαφωνία με τους Πατέρες της Εκκλησίας. Το πιο αμφιλεγόμενο από τα Γνωστικά τελετουργικά ήταν "Ο νυμφικός θάλαμος", όπου κάποιος αποκτούσε τη "Χριστότητα". Στο Γνωστικό έγγραφο " Εξέλιξη της Ψυχής", η γλώσσα και οι μεταφορές του γάμου εφαρμόστηκαν στην ένωση με τον Χριστό.

Οι φιλοσοφικές σχολές δίδασκαν ότι θα πρέπει κανείς να φροντίζει την ψυχή πάνω από το σώμα (απάθεια), μην αφήνοντας τις φυσικές ορμές του σώματος να κυριαρχούν στη ζωή του. Τέτοιες διδασκαλίες ερμηνεύονταν ως άσκηση (πειθαρχία), όπως στην αθλητική πειθαρχία του σώματος. Οι Γνωστικοί Χριστιανοί έπαιρναν τον έλεγχο του σώματος κυριολεκτικά. Ήταν οι πρώτοι που εφάρμοσαν την αγαμία (μη σύναψη γαμήλιου συμβολαίου) καθώς και την "αγνότητα" (δεν επιδίδονταν ποτέ σε σεξουαλική επαφή). Με αυτόν τον τρόπο, ο παραδοσιακός κύκλος ζωής έσπασε- δεν θα παγιδεύονταν πλέον "θεϊκές σπίθες" σε ένα φυσικό σώμα.

Μια μικρή μειοψηφία Γνωστικών αιρέσεων μπορεί να είχε την αντίθετη άποψη. Ως μέρος του κακόβουλου φυσικού κόσμου, οι κυβερνήσεις, οι ανθρωπογενείς νόμοι και οι κοινωνικές συμβάσεις δεν ίσχυαν πλέον. Αρκετοί Πατέρες της Εκκλησίας υποστήριζαν ότι αυτό οδηγούσε στη σεξουαλική ανηθικότητα. Δεν μπορούμε να επιβεβαιώσουμε τέτοιες πρακτικές, αλλά μέχρι τον 18ο αιώνα μ.Χ., οι ομάδες αυτές χαρακτηρίστηκαν ελευθεριάζοντες μετά τη δημοσίευση των γραπτών του Γάλλου φιλοσόφου, Μαρκήσιου ντε Σαντ (1740-1814 μ.Χ.). Ενώ αποδοκίμαζαν τους Γνωστικούς, οι Πατέρες της Εκκλησίας απορρόφησαν την έννοια της αγαμίας για τον κλήρο. Με τον τρόπο αυτό, κατανοήθηκε ως μια "ζωντανή θυσία" (με την παραίτηση από μια κανονική σύζυγο και παιδιά). Αυτή η αντίληψη ανύψωνε τον κλήρο πάνω από το εκκλησίασμα με μια αίσθηση αγιότητας.

Όπως όλοι οι άλλοι που εκπαιδεύτηκαν στη φιλοσοφία, οι Γνωστικοί χρησιμοποίησαν το λογοτεχνικό μέσο της αλληγορίας. Η αλληγορία είναι μια ιστορία, ένα ποίημα ή μια εικόνα που μπορεί να ερμηνευτεί για να αποκαλύψει ένα κρυφό νόημα, συνήθως ηθικό ή πολιτικό. Ταυτόχρονα, αν κάποιος δεν είναι συντονισμένος με τα αλληγορικά σύμβολα ή νοήματα, πολλά από τα Γνωστικά γραπτά φαίνονται απίστευτα εσωτεριστικά και αινιγματικά στον μέσο αναγνώστη. Διαβάζοντας τέτοια κείμενα, έχει κανείς την εντύπωση ότι περνούσαν τη ζωή τους σε ιβουάρ πύργους, συλλογιζόμενοι το σύμπαν. Όμως συμμετείχαν στις κοινότητες στις οποίες ανήκαν. Είχαν ομάδες μελέτης, αλλά αυτό που μελετούσαν ήταν οι ανώτερες περιοχές του σύμπαντος. Όταν ένας Γνωστικός πέθαινε, η ψυχή του απελευθερωνόταν από το κακόβουλό του σώμα, αλλά στη συνέχεια έπρεπε να κάνει το ταξίδι της επιστροφής. Στο δρόμο, έπρεπε να γνωρίζει τους "κωδικούς" για να περάσει μέσα και γύρω από τις δυνάμεις, ώστε να μην αποσπάται η προσοχή του. Ορισμένα συστήματα ισχυρίζονταν ότι υπήρχαν επτά ουρανοί, ενώ άλλα υποστήριζαν 365 επίπεδα.

Γνωστικά Γραπτά - Η Βιβλιοθήκη του Ναγκ Χαμάντι

Οι Πατέρες της Εκκλησίας άσκησαν αδηφάγα κριτική στα Γνωστικά γραπτά. Οι μελετητές, ωστόσο, ήταν επιφυλακτικοί και δεν μπορούσαν να είναι σίγουροι ότι τα παραθέματα ήταν ακριβή μέχρι το 1945 μ.Χ. Τότε δύο αδέρφια έσκαβαν για νιτρικά άλατα στην αιγυπτιακή έρημο κοντά στην πόλη Ναγκ Χαμάντι στην Άνω Αίγυπτο, όταν το φτυάρι τους χτύπησε ένα μεγάλο βάζο γεμάτο με κώδικες (αρχαία χειρόγραφα). Τα πήγαν σε έναν γνωστό τους που δραστηριοποιούνταν στη μαύρη αγορά αρχαιοτήτων. Υπήρχαν 13 βιβλία που περιείχαν διατριβές, Ευαγγέλια και Γνωστικούς μύθους. Συγκεντρώθηκαν σε έναν τόμο, τη Βιβλιοθήκη του Ναγκ Χαμάντι. Όπως αποδεικνύεται, οι Πατέρες της Εκκλησίας έκαναν καλή δουλειά στην αντιγραφή. Ενώ χρησιμοποιούσαν αποσπάσματα, τώρα έχουμε τα πλήρη κείμενα για μια καλύτερη ανάλυση του κάθε εγγράφου.

Τα Γνωστικά Ευαγγέλια διαφέρουν από τα κανονικά Ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης. Συχνά στερούνται μιας αφήγησης ή μιας ιστορίας και αποτελούνται απλώς από τις διδασκαλίες του Ιησού για τη διαλεύκανση της ύπαρξης του αληθινού Θεού.

Το Ευαγγέλιο της Αλήθειας

Το Ευαγγέλιο της Αλήθειας πιστεύεται ότι γράφτηκε από τον Βαλεντίνο, έναν Γνωστικό δάσκαλο από την Αλεξάνδρεια, ο οποίος στη συνέχεια αφορίστηκε από τη Ρώμη (γύρω στο 150 μ.Χ.). Ένα από τα πιο πνευματικά από τα Γνωστικά Ευαγγέλια, προσωποποίησε αφηρημένες έννοιες όπως το Λάθος, ο Φόβος και η Ελπίδα ως ζωντανά όντα. Ο Χριστός περιγράφεται ως η εκδήλωση της ελπίδας.

Το Ευαγγέλιο της Μαρίας της Μαγδαληνής

Το κείμενο αυτό είναι ελλιπές και το σωζόμενο αντίγραφο αρχίζει στη μέση. Μετά τον θάνατο του Ιησού, οι μαθητές αισθάνονται χωρίς ηγέτη και απογοητευμένοι. Ένας από τους μαθητές ζητά από τη Μαρία να μεταφέρει οποιαδήποτε πληροφορία μπορεί να προσφέρει, καθώς αναγνωρίστηκε ότι ο Ιησούς είχε μια ιδιαίτερη σχέση μαζί της. Στη συνέχεια, η Μαρία αποκαλύπτει ότι είχε μια αποκάλυψη μετά την ανάσταση από τον Ιησού, ο οποίος εξήγησε πολλά από τα Γνωστικά θέματα που έχουμε ήδη δει.

Το Ευαγγέλιο του Θωμά

Το Ευαγγέλιο του Θωμά υποστηρίζεται ότι γράφτηκε από τον δίδυμο αδελφό του Ιησού και αποτελείται από 114 λογιών, ή ρήσεις του Ιησού. Ο συγγραφέας ήταν εξοικειωμένος με πολλές από τις κανονικές παραβολές και διδασκαλίες, αλλά το Ευαγγέλιο ασκεί επίσης κριτική στην παραδοσιακή αντίληψη του Ιησού ως μεσσία, προβάλλοντας τον Ιησού περισσότερο ως φωτισμένο φιλόσοφο. Αυτός ο Ιησούς λέει να μην αναζητούμε μια επίγεια βασιλεία του Θεού- αυτή βρίσκεται στον εσωτερικό μας εαυτό. Το Ευαγγέλιο του Θωμά έχει γίνει δημοφιλές τις τελευταίες δεκαετίες σε σχέση με ένα λαϊκιστικό χριστιανικό κίνημα γνωστό ως Θεολογία της Απελευθέρωσης, το οποίο επίσης διδάσκει την αυτοαντίληψη του κάθε ατόμου ως τον Χριστό μέσα του. Ο Γκουστάβο Γκουτιέρεζ επινόησε τον όρο στο βιβλίο του 1971 CE, Μια Θεολογία της Απελευθέρωσης. Επέκρινε την Καθολική Εκκλησία στη Λατινική Αμερική για τη διαφθορά των αρχικών διδασκαλιών του Ιησού.

Καθώς τα κείμενα του Ναγκ Χαμάντι έγιναν διαθέσιμα, πολλές σύγχρονες φεμινίστριες θεολόγοι τα θαύμασαν για τη συμπερίληψη γυναικών στις ομάδες μελέτης τους και για την προώθηση γυναικών λειτουργών της Θείας Ευχαριστίας. Ταυτόχρονα, οι ομάδες της Νέας Εποχής θαύμαζαν αυτό που έβλεπαν ως ανάδειξη του θείου θηλυκού στη Σοφία. Ωστόσο, οι Γνωστικοί δεν ήταν το αντίστοιχο των σύγχρονων φεμινιστριών. Κάθε κείμενο πρέπει να αναλύεται για τις έννοιές του. Το Ευαγγέλιο του Θωμά τελειώνει με τα εξής λόγια:

Ο Σίμωνας Πέτρος του είπε: "Άφησε τη Μαρία να φύγει από ανάμεσά μας, γιατί οι γυναίκες δεν είναι άξιες της ζωής!". Ο Ιησούς είπε: "Βλέπεις, θα την τραβήξω για να την κάνω αρσενικό, ώστε να γίνει και αυτή ζωντανό πνεύμα όπως εσείς οι άνδρες. Διότι κάθε γυναίκα που έχει γίνει αρσενικό θα εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών". 118 [114].

Για αυτό το σύστημα, οι γυναίκες θα σωθούν απαρνούμενες το φύλο τους, τον συμβατικό τους ρόλο ως σύζυγοι και μητέρες. Αυτός ήταν ο τρόπος για να επανέλθει μια γυναίκα στην ενότητα, η έννοια της ανδρογυνίας.

Το Ευαγγέλιο του Φιλίππου

Το Ευαγγέλιο του Φιλίππου αποτελεί παράδειγμα των γνωστικών προσπαθειών συμβιβασμού με τις πρωτο-ορθόδοξες διδασκαλίες των Πατέρων της Εκκλησίας. Αυτό προωθούσε τη διπλή μορφή του Χριστού: Ο Χριστός ήταν η προϋπάρχουσα λυτρωτική μορφή, η οποία κατείχε τον ανθρώπινο Ιησού από τη Ναζαρέτ για την περίοδο της διακονίας. Ο Χριστός εισήλθε στον άνθρωπο Ιησού όταν το περιστέρι προσγειώθηκε πάνω στον Ιησού κατά τη βάπτισή του. Την ώρα της σταύρωσης, ο Χριστός εγκατέλειψε το σώμα, ώστε να είναι ο άνθρωπος Ιησούς αυτός που σταυρώθηκε. Μια άλλη Γνωστική σχολή στην Αλεξάνδρεια με επικεφαλής τον Βασιλίδη (120-140 μ.Χ.) δίδασκε ότι κατά τη σταύρωση υπήρχε ένα δόλωμα και έγινε μια αλλαγή- ο Σίμων ο Κυρηναίος (στα κανονικά Ευαγγέλια) ήταν αυτός που σταυρώθηκε και όχι ο Χριστός.

Το Ευαγγέλιο του Φιλίππου είναι επίσης διάσημο γι' αυτό που έγινε διαβόητο στο βιβλίο του Νταν Μπράουν The DaVinci Code - τη σχέση μεταξύ του Ιησού και της Μαρίας Μαγδαληνής. Επαναλαμβάνοντας τη σκηνή που βρίσκεται στο Ευαγγέλιο της Μαρίας Μαγδαληνής, ότι ο Ιησούς είχε μια ιδιαίτερη σχέση μαζί της, έχουμε τη φράση ".... Ο Ιησούς σε χαιρετούσε πάντα με ένα φιλί στα ...", ακολουθούμενη από μια τρύπα στο χειρόγραφο. Αυτή η γραμμή μπορεί να είναι σημαντική ή μπορεί απλώς να αναφέρεται στο γεγονός ότι οι πρώτοι χριστιανοί (συμπεριλαμβανομένων των ανδρών) συνήθιζαν να χαιρετούν ο ένας τον άλλον με ένα φιλί στα χείλη.

Το Ευαγγέλιο του Ιούδα

Το Ευαγγέλιο του Ιούδα αποτελείται από συνομιλίες μεταξύ του Ιησού και του Ιούδα Ισκαριώτη. Η επανανακάλυψη και μετάφρασή του δημοσιεύθηκε από την National Geographic Society το 2006. Πριν από αυτό, ήταν γνωστό μόνο από τα γραπτά του επισκόπου Ειρηναίου του 2ου αιώνα μ.Χ., στο έργο του Κατά πάσης αιρέσεως.

Σε αντίθεση με τα κανονικά Ευαγγέλια, τα οποία παρουσιάζουν τον Ιούδα ως προδότη, αυτό το Ευαγγέλιο ισχυρίζεται ότι ο Ιησούς διέταξε τον Ιούδα να τον προδώσει. Οι άλλοι μαθητές δεν είχαν μάθει το αληθινό Ευαγγέλιο, το οποίο ο Ιησούς δίδαξε στον Ιούδα. Σε πολλές σκηνές ο Ιησούς και ο Ιούδας συζητούν για τους άλλους έντεκα μαθητές, οι οποίοι αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα μόνο μέσω των φυσικών αισθήσεων. Συνεχίζουν να προσφέρουν θυσίες ζώων (ο Ιησούς χλευάζει την Ευχαριστία ως κανιβαλισμό) και πιστεύουν ότι το μαρτύριο θα τους σώσει.

Έννοιες του Ριζοσπαστικού Μονισμού

Πολλά από τα Γνωστικά κείμενα αμφισβητούν την παραδοσιακή αντίληψη της ατομικότητας. Στις αρχαίες αντιλήψεις του μονισμού, το πρόσωπο αποτελούνταν από ένα φυσικό σώμα και μια ατομικότητα. Τόσο η αρχαία περσική θρησκεία, ο Ζωροαστρισμός, όσο και οι σχολές της ελληνικής φιλοσοφίας εισήγαγαν μια δεύτερη ουσία στο πρόσωπο, την ψυχή (δυϊσμός). Στα περισσότερα συστήματα, το σώμα και η ψυχή λειτουργούσαν αρμονικά. Στα Γνωστικά κείμενα, το σώμα και η ψυχή αντιμάχονται μεταξύ τους για την κυριαρχία. Στα πιο εσωτεριστικά κείμενα, οι Γνωστικοί επέστρεφαν στον μονισμό, στο ένα ον, στο ότι η ύπαρξη ήταν αδιαφοροποίητη. Πηγαίνοντας ακόμη παραπέρα, ορισμένα κείμενα υποστήριζαν ότι ο υλικός κόσμος και η ίδια η ύπαρξη ήταν μια ψευδαίσθηση. Σε αυτό το σημείο ο Γνωστικισμός συμπίπτει με αρχαίες έννοιες που συναντώνται στην ινδουιστική και βουδιστική φιλοσοφία.

Κληρονομιά

Το 312 μ.Χ., ο Κωνσταντίνος Α΄ ασπάστηκε τον Χριστιανισμό των Πατέρων της Εκκλησίας. Οποιαδήποτε διαφωνία με τις διδασκαλίες τους θεωρήθηκε αίρεση και τα κείμενα αυτά διατάχθηκε να καταστραφούν. Πιστεύουμε ότι τότε κάποιος (ίσως ένας μοναχός;) έθαψε τα κείμενα στο Ναγκ Χαμάντι. Η αίρεση θεωρούνταν πλέον προδοσία. Οι Γνωστικοί ουσιαστικά πέρασαν στην παρανομία, για να επανεμφανιστούν τον Μεσαίωνα στα Βαλκάνια (οι Βαλδενσιανοί) και στη νότια Γαλλία (οι Αλμπιγκενσιανοί). Οι διδασκαλίες τους αποτέλεσαν το κίνητρο για τη δημιουργία του θεσμού της Ιεράς Εξέτασης από τη μεσαιωνική Εκκλησία τον 12ο μ.Χ. αιώνα.

Σήμερα χρησιμοποιούμε τον όρο "αγνωστικιστής" για να περιγράψουμε κάποιον που γνωρίζει ότι κάτι υπάρχει εκεί έξω σε σχέση με το θείο, αλλά δεν είναι σίγουρος για το τι ακριβώς. Η αρχική λέξη επινοήθηκε από έναν ιερέα του 18ου αιώνα μ.Χ., ο οποίος ισχυριζόταν ότι ήταν αγνωστικιστής, που σημαίνει, με την αρχική του σημασία, "όχι γνωστικός - όχι ένας από αυτούς τους ανθρώπους". Ο Aldous Huxley (1894-1963 μ.Χ.) επινόησε τον αγνωστικισμό στα μυθιστορήματά του με βάση το ότι κάθε γνώση πρέπει να βασίζεται στη λογική. Ο ψυχολόγος Καρλ Γιουνγκ (1875-1961 μ.Χ.) χρησιμοποίησε Γνωστικές έννοιες που βρέθηκαν στη μεσαιωνική αλχημεία για τη θεωρία του περί αρχετύπων.

Οι Γνωστικές έννοιες περιλαμβάνονται πλέον σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, αρχής γενομένης από το Blade Runner του Ridley Scott το 1982. Βασίστηκε στο διήγημα Do Androids Dream of Electric Sheep? του Philip K. Dick. Η πλοκή αφορούσε τη δημιουργία τέλειων ανδροειδών, τα οποία ωστόσο άρχισαν να αναπτύσσουν ανθρώπινα συναισθήματα εξαιτίας των εμφυτευμάτων μνήμης στο σύστημά τους. Η επιτυχημένη ταινία των αδελφών Wachowski, The Matrix, που κυκλοφόρησε το 1999, αντλεί από τον Γνωστικό Χριστιανισμό και τον Βουδισμό για να θέσει το θεμελιώδες πρόβλημα της ανθρωπότητας και τη λύση του με όρους άγνοιας και διαφώτισης. Εξαιτίας της άγνοιας, οι άνθρωποι μπερδεύουν τον υλικό κόσμο με κάτι πραγματικό, αλλά μπορούν να βγουν από αυτό το όνειρο με τη βοήθεια ενός οδηγού που τους διδάσκει την πραγματική τους φύση.