Bu makaleyi sesli dinle 
Göbekli Tepe, abidevi mimarinin dünyada en eski örneğidir; 12.000 yıl önce, son Buzul Çağı'nın sonunda inşa edilmiş bir 'mabet'tir. Göbekli Tepe, 1995'te, Türkiye'nin güneydoğusundaki Şanlıurfa şehrinden sadece kısa bir mesafede, bir Kürt çobanın bir sıra büyük, gömülü ve önceden işlenmiş taş olduğunu fark ettiği zaman keşfedildi - ve bu en şaşırtıcı bir keşfe dönüştü.
Anadolu, çeşitli şekillerde medeniyetlerin ve kültürlerin kaynaştığı bir pota, Asya ile Avrupa arasında bir köprü, Doğu ve Batı'nın kaynaşması ve daha pek çok aşina ve aşırı kullanılmış tasvirlerle tanımlanıyor, hepsi artık oldukça amiyane ama yine de doğru. Anadolu'nun 'Kayıp Medeniyetler' ve 'Yok Edilmiş Kültürler'i ortaya çıkarmak gibi sinir bozucu bir alışkanlığı olduğu şüphesiz bir hakikattir.
Bu iki sebepten mütevellit sinir bozucu: modern çağda fiziki ve entelektüel olarak o kadar çok yol kat ettik ki şimdiye kadar olan her şeyi bilmemiz gerektiğini düşünüyoruz ve bu sinir bozucu çünkü özünde bütün bir medeniyeti - bilhassa bir 'köprü' olması gereken ve medeniyetin şafağından beri pek çok insan tarafından çiğnenmiş bir yerde - kaybetmek zor.
Magazine Syndication
Timeless Travels Magazine
This article was first published in Timeless Travels Magazine and republished with permission. Timeless Travels is the unique travel magazine for those who are inspired to travel by their love or interest in archaeology, history or art. Our editorial team highly recommends this magazine!Ama Anadolu hala bunu yapıyor. Schliemann'ın 1870/71'de Truva'yı keşfetmesinin hikayesi, Batı kültüründe ve Batı edebi kanonunda çok iyi tanınmak gibi bir fayda sağladı ve Truva'nın keşfinin açığa vurulması, büyük popüler merak ve heyecan için bir sebepti. Boğazkale'nin keşfi ve kazısı, halk tarafından daha az kutlanan bir başka aydınlatıcı hadiseydi. Ne de olsa Hititler, İncil'deki bir anlatıda sadece küçük oyunculardı; tamamen yabancı değildi, daha çok bir dipnottu. Bununla birlikte, akademisyenler ve bilim adamları, eski Yakın Doğu tarihinde mühim bir eksik parça olduğu hakikatinin farkındaydılar, 19. yüzyılın sonlarında yapılan cesaret verici keşiflerin ima ettiği bir boşluk. 19. yüzyılın sonlarında ve 20. yüzyılın başlarında, Orta Anadolu'nun uçsuz bucaksız dağlarında kilitli kalmış Hitit başkentinin keşfi ve kazısı, büyük bir boşluğu doldurdu, Çek linguist Hrozny tarafından Hititçeye çevrilen bu boşluk daha da azaltıldı. 1915 yılında ve Hattuşa'daki Kraliyet Kütüphanesi'nde yapılan kazılar sırasında ortaya çıkan ve şimdi okunabilen çok sayıda belgesel delil var. Lakin, Göbekli Tepe'nin keşfi sadece büyük bir şoktu!
Ve 1995 senesindeki o günden bu yana ortaya çıkan şey olağanüstülükten başka bir şey değil; dikkat çekici oyma ve dekore edilmiş monolitlerin hakim olduğu, önce dairesel 'yapılar' ve ardından dikdörtgen 'odalar' içeren önemli büyüklükte bir saha. Şimdiye kadar, bu yapıların 25'inden fazlası tespit edildi ve daha evvelkilerden ikisi, arkeolojik dünyayı tersine çeviren meçhul olup muhayyel olmayan bir kültürü ortaya çıkaran zemin seviyesine kadar tamamen kazıldı.
Göbekli Tepe Sahası
Bu siteyle ilgili en şaşırtıcı şey harika yaşı. Son Buz Çağı'nın sonuna kadar giden ve ilk olarak MÖ 10.000 civarında inşa edilen site, Göbekli Tepe (veya Kürtçe Girê Navokê, Göbekten Tepe veya daha poetik olarak Göbekli Tepe) olarak bilinir.
Abide bize uzak geçmişten ve mevcut tarihi anlatıya göre orada olmaması gereken bir zamandan geliyor. Bu, fevkalade derecede muhafaza edilmiş, ancak sessiz, büyük ölçüde abidevi bir mimaridir. Sahasını en ince detayına kadar tanımlayabiliyor ve fiziki hususiyetlerini modern bilimin bütün vasıtalarıyla inceleyebiliyor olsak da, sadece inşaatçıların maksatları veya insanların kültürü hakkında tahmin yürütebiliriz; bütün bunlar, yazının icadından 6.000 yıl veya daha uzun bir süre önce başarılmıştı.
Ve bu esrarengiz ve akıldan çıkmayan yerin içinde ilaveten bir bilmece daha var. Büyük yapılar, yüzlerce yıl kullanıldıktan sonra basitçe gömüldü. Sahanın geri kalanı, orijinal abidelerin gömülmesiyle oluşturulan höyük üzerine inşa edilen daha küçük, daha mütevazı yapılarla kullanılmaya devam edildi ve daha sonra, bir süre boyunca bir toplanma sahası ve bir ritüel mahalli olarak kullanılmış olabilir. 2.500 yıl evvel burası basitçe terk edilmişti.
Göbekli Tepe'nin ilk inşa devri 'Çömlek Öncesi Neolitik A' (PPNA, İngilizce kısaltması) olarak anılır, yani bu çanak çömleklerin icadından önceki bir zamandan gelir ve aynı zamanda yazı öncesidir. Göbekli Tepe, son Buzul Çağı'nın sonunda, beşeriyet tarihinin hayal edilemeyecek kadar uzak bir kısmında yer almaktadır.
En önemlisi, burası büyük ihtimalle bir yerleşme yeri değil, dini veya kült bir yerdi. Yiyecek hazırlama kalıntıları buranın belirli zamanlarda işgal olduğunu gösterse de, burada kimsenin yaşadığına dair bir delil yoktur.
İnşaat büyük bir çabaydı ve siteyi kazıyan Alman arkeolog Profesör Schmidt, yüzlerce insanın belirli kültürel veya dini ritüeller için uzun bir süre boyunca çok uzaklardan geldiğine ve daha sonra bölgelerine veya avlanmayla günlük hayatlarına geri döndüğüne inanıyordu. Site sadece çok mühim hadiseler için kullanılmış ve mezar delili bulunamamıştır. Profesör Schmidt bunların duvarların arkasında olabileceğini söylemişti; "Bu soruları cevaplamak için sabırlı olmalı ve sadece ihtiyacımız olanı kazmalıyız."
Bu sahaya kültürel ve tarihi bir bağlam nasıl verilir? Çanak çömlek ve yazı olmadan, bu eski insanların kendilerini nasıl idrak ettiklerine dair hiçbir alamet olamaz. Arkeolojik ekip, Göbekli Tepe ve arkeoloji ile alakalı diğer sahalardan karbon tarihlemesi yapılabilen malzemeleri alarak arkeolojik alanları karşılaştırmak ve bulguları karşılaştırmak zorunda kaldı. Yere gömme tatbikatı, ana yapıyı doldurmak için kullanılan malzeme önemli miktarda hayvan malzemesi içerdiğinden (ki bunlar karbonla tarihlendirilebilen) bir yaş indikatörü de verir.
Göbekli Tepe'nin tanımlayıcı bir hususiyeti, umumiyetle bir daire içinde düzenlenmiş abidevi, T şeklindeki taşlardır. 1990'ların başlarından bu yana, Türkiye'nin Güneydoğusunda (esas olarak Bereketli Hilal'in kuzey yayı) bu antropomorfik T-şekilli monolitlere sahip bir dizi saha ortaya çıktı. Ayrıca Şanlıurfa bölgesinin diğer bölgelerinde ve Şanlıurfa'nın merkezinde de bu monolitler bulunmuştur. Taş duvarlı dairelerin içinde duran T şeklindeki taşların bir kısmının insan figürlerini açıkça temsil ettiği ve bir kısmının kol, giysi ve süslemelere sahip olduğu, ama önemli ölçüde yüz özelliklerinin olmadığı görülmektedir.
Bu antropomorfik T-şekilli sütunların 'toplanmalarını' ihtiva eden bölgedeki diğer muasır alanların tamamı, muhtemelen karma ev ve çalışma yerlerinin bir parçasıdır ve ritüel alanı, günlük hayatın bir parçası haline getirir. Göbekli Tepe herhangi bir mahalli siteden ayrıydı ve sadece inşa etmek için değil, ziyaret etmek için de biraz çaba harcamalıydı. Ayrıca, bilhassa daha erken safhasında, T şeklindeki sütunların devasa boyutları ve abidevi olması ile diğerlerinden ayrılır.
Bu, bilhassa sütunların çoğunun sofistike oyma dekorasyon ve kabartmalara sahip olduğu en eski inşaat ve kullanma merhalesi için geçerlidir; bunların bazıları 5,5 m'ye kadar yükselir ve 20 ton kadar ağırlığa sahiptir. Taşların imal edildiği taş ocağı sadece birkaç yüz metre ötede, kısmen kazılmıştır, lakin mahallinde kalan ve ana kayaya bağlı ancak kusurlar sebebiyle terk edilmiş bazı sütunlar hala görülebiliyor.
Detaylarıyla Site
Saha kronolojisi, inşaat ve kullanımın ana safhalarını temsil eden I, II ve III olmak üzere üç tabakaya ayrılabilir; I en yeni ve III en eski ve dolayısıyla en derin seviyedir. III. Tabaka aynı zamanda Göbekli Tepe'deki en karmaşık tabakadır, bu da bazı ilginç soruları ortaya çıkaran bir gerçektir: Bu, artistik gayret, inşaat ve konsept açısından zamanla ilerlemekten ziyade geriye gidiyor gibi görünen bir sitedir.
II. Tabaka çok daha temeldir, I. Tabaka ise binlerce yıllık terkedilmeyi veya çok daha sonraki tarımsal kullanılışı temsil eder. Bu değişikliklerde öne çıkan faktörler, değişen içtimai yapıları, ekonomiyi ve dini pratikleri vb. içerebilir. I. Tabaka hala birçok ilgili buluntu üretmektedir, ancak bunlar erozyon ve tarımla taşınmış olabilir.
Göbekli Tepe sahasının toplam boyutu oldukça büyük olmakla birlikte, şu anda kazılmakta olan antik çekirdek daha mütevazı bir boyuttadır ve harflerle tanımlanan dört yapı ile temsil edilmektedir: A-D; böylece bunlar keşif sırasına göre tespit edilmektedir. En eski tabaka olan III. Tabaka'da, her yapı farklı tematik unsurlar ve artistik temsillerle karakterize edilir ve ilk yapı grupları kabaca dairevi şekildedir.
Yapılar (III. Tabaka)
İlk kazılan saha, T sütunlarındaki oymalarda yılan tasvirlerinin baskın olması nedeniyle 'yılan yapısı' olarak da bilinen A Yapısı idi. Bu yapılar, yer yer son derece karmaşık olup, bir yaban koyunu yahut koçun üzerine yerleştirilmiş bir ağ veya hasır sepet gibi görünen bir şeyin içinde sıkıca paketlenmiş bir yılan grubunu tasvir eden biri de (1 numaralı sütun) dahil olmak üzere son derece karmaşıktır. Stelin ön kenarında aşağıya hareket eden üç oyma yılan ve yukarıya hareket eden bir yılan vardır. Bu tek örnek hariç Göbekli Tepe'ye oyulmuş bütün yılanlar aşağı doğru hareketle oyulmuştur. Yılanlar, Levanten engerekleri de dahil olmak üzere, bugün Urfa sahasında yaşayan yılanların tipik karakteristiği olan geniş yassı başlı kısa, kalın mahluklar olarak gösterilmiştir.
Yılanın Anadolu mitolojisinde bugün bile çok güçlü bir yere sahip olması dikkate değerdir. Yılanla beraber, tilki görüntüleri tutarlı bir özelliktir ve muhtemelen tilki bu kültürün mühim mensupları için bir miktar totemik kıymete sahiptir, ancak yılanın aksine tilki bugün daha geniş bölgede önemli bir folklorik rol ile hayatta kalmış gibi görünmemektedir.
Başka bir sütun, bir yaban öküzü (çok büyük ve artık nesli tükenmiş bir sığır), bir tilki ve bir turna grubunu, bazı açıklamaların bir anlatısını temsil edebilecek şekilde üst üste yerleştirilmiş olarak tasvir ediyor. Bu düşündürücü bir anlatı zira vincin dizleri bir insan dizinde olduğu gibi geriye doğru eklemlendiğinden, oymacı vahşi tabiatta hakikaten gördüklerini tasvir ediyorsa, vincin tasviri anatomik olarak yanlıştır. Bir avcı ve toplayıcı cemaatinin herhangi bir mensubu, erken yaşlardan itibaren bir kuşun dizinin öne doğru eklemlendiğini bilir ve turna gibi uzun bacaklı bir kuşta, bu ileriye doğru hareket gerçekten de belirgendir. Aslında burada tasvir edilebilecek olan, turna kılığına girmiş bir insandır. Bu bir av sahnesi yahut tasvir edilen mahlukların hususiyetlerini çağrıştıran bir dans tasviri olabilir mi?
Bu anatomik bulmaca başka bir yerde tekrar edilir. A Yapısı'ndaki merkezi sütunlar, bu sahadaki diğer sütunlarda gördüğümüz kollar gibi anatomik hususiyetlere sahip değildir, lakin hayvan tasvirleri bilhsaa canlıdır. Sütunların aşikar bir strüktürel gayesi de mevcut değildir.
B Yapısı, yaklaşık 10-15 m (kuzey/güney) ve yaklaşık 9 m (doğu/batı) ölçülerinde kaba oval şeklindedir ve terrazzo zemine sahiptir. Bu yapıya 'Tilki Sütunları Binası' denir çünkü tilki görüntüsü baskındır. Merkezdeki iki sütunun her birinin üzerinde gerçek boyutlu bir tilki oyulmuş, her ikisi de içe dönük ve orta sıçramada duruşları verilmiştir. Ancak ilginç bir şekilde, taşlardan birinin üzerindeki tilki, daha sonraki bir tarihte direğe kazınmış kemirgen benzeri küçük bir yaratığa dönüşüyor gibi görünmektedir.
C Yapısı'nda yaban domuzu ve kuşların mükemmel tasvirleri hakimdir. Tuhaf bir şekilde, bu yapıda yılanlar tamamıyla yok ve kullanmayla koyulma açısından yaban domuzu imajları ile değiştirilmiş gibi görünüyor. Merkezdeki iki sütunla birlikte, iç çemberde 11 ve dış çemberde şimdiye kadar sekiz; birkaçı sitenin mezar yerinden önce kaldırılmış olabilir.
Bu eser, yapının üç eşmerkezli daireye kadar bir sıra olarak inşa edilmesinden dolayı biraz farklıdır, hatta bir tür spiral olarak bile tanımlanabilir. C Yapısı'nın mezarındaki bir noktada (muhtemelen Neolitik sonrası, lakin bu muammadır), yapının orta alanında 10 metre çapında büyük bir çukur kazılmış ve yerinde dik duran iki merkez taş birkaç parçaya bölünmüştür. Bu ikonoklastik vandalizm hadisesinin şartlarını bilmek imkansız ve bu vandalizm Göbekli Tepe'de başka yerlerde de tekrarlanıyor. Doğu direğinin yoğun bir yangınla parçalanmasından mütevellit bu taarruzun şiddetinin önemli olduğu belirlendi.
Elbette, daha yakın tarihimizde, yıkıcı güçleri harekete geçiren dini değişmeye atıfta bulunabileceğimiz çok sayıda misalimiz var: İngiliz Püritenler tarafından İngiltere'nin büyük ortaçağ katedrallerindeki ve kiliselerindeki dekoratif unsurların yıkılması, Afganistan'daki ikon düşmanı Taliban tarafından Bamiyan'ın Budalarının imhası ve IŞİD'in gerçekleştirdiği kültürel vahşet, bunlardan yalnızca üç tanesidir.
Batı sütununun orijinalin parçalarından yeniden inşası, girişe doğru güneye doğru orta sıçramada iç yüzde gerçek boyutlu bir tilki kabartması ile süslenmiştir. Ekseriyetle eksik olan doğu sütunu, iç yüzünde bir boğa ile tezyin edilmiştir. Şiddetin yalnızca merkezi sütunlara doğru olması bir şans çünkü C Yapısı'nın çevre duvarının etrafında,bir yaban domuzunun üzerinde hür duran bir kedinin olağanüstü bir yüksek kabartması (Sütun 27) dahil olmak üzere Göbekli Tepe'deki en kaliteli taş işlerinden bazıları bulunur. Yapı, plato yüzeyinde doğal anakaya üzerine inşa edilmiştir.
D Yapısı, çok çeşitli hayvan imajlarından mütevellit Taş Devri Hayvanat Bahçesi olarak anılır. Bu yapının baskın karakteristiği, aşikar bir şekilde insan figürlerini temsil etmesi hedeflenen ve kapsam olarak abidevi olan devasa T-şekilli stel çiftidir. Bu çift güneye bakar ve biri ördek gibi görünen süslemeli bir kaide üzerine kurulu olup 5,5 m gibi müessir bir yükseklikte dururlar.
Her iki ayakta duran sütunun kolları, süslü bir kemerin hemen üstünde göbekte kenetlenmiştir ve kuyruğu önde aşağı sarkan bir tilki postu peştamalı vardır. Doğuya bakan sütunun sağ kolunun kıvrımında güneye sıçrayan gerçek boyutunda bir tilki vardır. Mamafih, bunun önemli ölçüde yüz özelliği yoktur. Kemer ve peştamal dışında, her iki figürde de açıkça sembolik olan boyun süsleri olarak değerlendirilmesi mümkün şeyler vardır.
Bu yapı, aynı zamanda, çevre taşlarından biri olarak, en çok münakaşa edilen ve muhtemelen rahatsız eden Göbekli Tepe görüntüleri kümesine sahiptir. Bu sütun Numara 43, yani 'Akbaba Taşı'dır. Bu sütundaki tuhaf görüntüler, sol tarafta, uzanmış bir kanatta bir küre veya yumurta tutan bir akbabayı ihtiva eder. Aşağıda bir akrep vardır ve imaj, başsız, itifal bir adamın tasviri ile daha da karmaşıklaşır. Yapı aynı zamanda merkezi sütunların kaidelerini ve zemini oluşturmak için düzleştirilmiş ve düzleştirilmiş tabii anakaya üzerine inşa edilmiştir.
Bu yapı grubunun yaklaşık 100 metre doğusunda ve biraz güneyinde bir başka yapı, E Yapısı, bulunur. Bu yapıda merkezi sütunlar için kat planı ve temel prizleri dışında hiçbir şey kalmamıştır. Zemin doğrudan ana kayadan oyulmuştur. Yapının hemen bitişiğinde kayaya oyulmuş küçük sarnıçlar olabilecek bazı oyulmuş girintiler vardır; Göbekli Tepe sırtı boyunca bulunan daha büyük başka örnekler de var. Civarda kaynak yoktu, bu sebeple su temini bir mesele olurdu. Ayrıca, bölgelerdeki diğer Neolitik yerleşme mahallerinde tekrarlanan, kayaya oyulmuş fincan benzeri çöküntüler grubu da vardır, ancak bunların ne için olabileceğine dair hakiki bir teori yoktur.
Yıkılış & Yeniden Kullanılış
III. Tabaka'daki bütün yapılar, II. Tabaka'daki inşaatlardan önce doldurulmuştur. Bunun neden yapıldığı belli değil, ancak bazı sütunların hasar görmesi yahut organize ve kontrollü bir şekilde hareket ettirilmesi, bazı sütunların tamamen kaldırılmış gibi görünmesi sebebiyle III. Tabaka'da küçük eserler kaldı ve heykeller yerinde bırakıldı (in situ), ancak tamamı devrildi. C Yapısı'ndaki bazı direklerin üst kısımları da külliyen kırılmıştır.
Bozulmamış merkezi sütunların üstleri, fincan benzeri oyulmuş oymalara sahiptir. III. Tabaka yapıları gömülürken, sadece üst kısımlarının yer üstünde kaldığı ve bu çanak benzeri çöküntülerin gömme işlemi tamamlandıktan sonra oyulduğu anlaşılmaktadır.
Yine tekraren, bunun gayesi spekülatiftir, ancak adak teklifleri veya mumlar için kaplar olması makul bir tavsiyedir. II. Tabaka'daki inşaat ve kullanımla birlikte, insanlar sahayı açıkça kullanıyorlardı ve üstleri sathın hemen üzerinde çıkıntı yapan gömülü yapıların, hemen altında duran taşların toplandığının delilinin farkında olacaklardı. Ayrıca, gömülü olmasına rağmen, kadim çitlerin, burada inşa etmeye ve toplamaya devam eden insanların ritüel yaşamında hala bir tür rol oynadığı neticesine varmak mantıklıdır.
Kesin olarak söylenemez, lakin MÖ 9.500 civarında orijinal yapı olan III'. Tabaka'nın yüzlerce yıllık kullanımdan sonra kademeler halinde gömüldüğü anlaşılıyor. Yapıları doldurmak için kullanılan malzemenin içeriği, büyük bir sabit veri kaynağıdır. Dolgu malzemesinin parçaları, inşaat kalıntılarını, taş işçiliğini, binlerce çakmaktaşı aletini ve alet imalatının bakiyelerini içeren dolgu malzemesiyle karıştırılan avcılık, yiyecek hazırlama ve tüketmeyle üretilen çöplerden ibarettir. Buradaki ganimet bize bu insanlar hakkında bazı önemli şeyler söyler. Aletlerin kendileri, arkeoloğun temel tarihleme vasıtası olan çömlekçiliğin yokluğunda, diğer sahalardan gelen dataların kaba tarihler üretmek için kullanılabileceği geniş bir kültürel ve kronolojik bağlam oluşturmak için kullanılabilir.
II. Tabaka, hem kavramsal hem de artistik olarak farklı bir muhittir. Önemli kültürel işaretler kalırken toplumun ve kültürün mühim bir dizi değişimden geçtiği açıktır. Burada yapı sahaları çok daha küçük ve çok daha mütevazı, süslemeler ise daha basit ve daha az beceriyle yapılır. Aynı zamanda çok daha fazla sayıdadırlar ve neredeyse birbiriyle rekabet halindeki kat planları karmaşası içinde, III. Tabaka'nın üstüne ve bazen de III. Tabaka'yı keserek inşa edilirler. II. Tabaka, kesinlikle eskisinden çok daha az iddialı abidevi bir yerdir. Bunu yapanlar, muhtemelen III. Tabaka ile hem iktisaden hem de ruhen kendini tüketmiş bir cemiyettir. Bu, Göbekli Tepe'nin terk edilmesinden önceki bir geçiş devresinin ve MÖ 7.500 yılına tarihlenen Konya Ovası'ndaki Çatalhöyük'teki gibi daha yerleşik cemiyetlerin tekamülünün delili olabilir.
Bununla birlikte, spekülasyon bir yana, artık daha mütevazı olan bu dikdörtgen yapıların en detaylısı, ana taşlarından birinin oyulmasıyla tanımlanan sözde "Aslanlı Yapı"dır. Muhtemelen hala herhangi bir evcillik delili olmayan tamamen kült veya dini bir yer olsa da, yapılar küçüktür ve birçok yönden Nevali Çori gibi diğer mahallerdeki ev binalarını andırır. Bu da ekonomik ve kültürel değişikliklerin burada inşaat kalıplarına aksetmesi olabilir.
2013/14 sezonu boyunca, arkeologlar orijinal III. Tabaka kazılarından yaklaşık 250 metre uzaklıkta ve tepenin kuzeybatıya doğru diğer tarafında başka bir yapı, 'H' Yapısı'nı ortaya çıkarıyordu. Buna 'Kuzey Batı Çöküntüsü' denir ve ilk bakışta neredeyse mevcut kazıyı aksettirir gibi görünür. Yine III. Tabaka üzerine inşa edilen bu yapı, oval şekilli bir yapı içinde iyi boyutlu merkezi stel setine maliktir. C Yapısı'nda olduğu gibi, yaban domuzu temsilleri seçilmiş görünmektedir. Bu yapı, diğerleri gibi, faydalı ömründen sonra gömüldü. Bununla birlikte, C Yapısı'nda olduğu gibi biri, bir çukur kazmak, merkezi duran taşları bulmak… ve birini yok etmek için zaman ve çaba harcadı (diğeri hala tetkik edilmeyi bekliyor).
Niye ki? Açıkça, C ve H Yapılarını ve muhtemelen henüz keşfedilmemiş yapıları birbirine bağlayan şey tasarım (oval ve erişilebilir merdivenli), tabaka (yaş) ve sanat eseridir, ancak hepsinin ötesinde, bu iki yapı gömüldükten çok sonra da aynı saygısızlık fiilleriyle birbirine bağlanır.
Bu saygısızlık fiilleri, hiçbiri diğerlerini mecburi olarak dışlamayan bir dizi muhtemel senaryo teklif edecektir. Açıkça, III. Tabaka'daki yapıları gömme fiili ve II. Tabaka'da görülen strüktürel tasarım değişikliklerinin tekamülü, bu yapılar için bir hayat döngüsünün nihayete erdiğini ve kültürel veya dini olmasa da siyasi ve iktisadi temellerde bir değişikliği göstermektedir. Yapılarda kasıtlı, hedefli ve ağır tahribat, ancak site kullanımının devam etmesi meselesi, bu fevkalade sitede ve bu site tarafından temsil edilen cemiyetin güç dinamiklerinde büyük değişikliklerle birlikte, kaydadeğer bir müddet boyunca bir inancın devamlılığını ortaya koymaktadır.
Göbekli Tepe'nin Kökleri
Akademik olmayan ve popüler kitapların 'alternatif' yazarlarının Göbekli Tepe ve inşaatçılarının kökenleri hakkında katkıda bulunduğu birçok teori vardır ve bunların çoğu, anlaşılır bir şekilde III. Tabaka'daki şaşırtıcı ve çok fotojenik kalıntılara dairdir. Bunlar, "inanılmaz karmaşıklığa sahip eski bir medeniyet"ten, İncil'den müphem referanslar yoluyla, kelimenin tam anlamıyla yıldızlara kadar uzanır. Yıldız hizalamaları açısından, dikkatli insanlar olan ve yavaş yavaş biriken ve değerlendirilen delillere dayanan arkeolojik ekip, bunu dışlamayacak, ancak herhangi bir yıldız veya takımyıldız ile ahengine dair delil bulunmadığına nazikçe işaret edecektir.
Site açıkça yönlendirilmiştir, ancak III. Tabaka yapıları, gece gökyüzü veya herhangi bir malum astronomik özellik ile alakalı olarak değil, insanların yaklaşmış olabileceği Harran Ovası'nın güneyine ve aşağısına yönlendirilmiştir; bölgenin topografyasına bakıldığında, bu makul görünüyor. Bugün dahi en mantıklı yaklaşım güneyden geliyor. Bu güney hizalamasının törensel bir yaklaşımla karşı karşıya olması muhtemeldir.
Woodhenge ve Stonehenge arasında tavsiye edilen geçiş veya Nazca Ovaları'na modern zamanlara kadar kazınmış hayvanat bahçesi gibi kadim yerleşmeler tarafından ispat edilen, işleme eyleminin eski halkların ritüel hayatlarında Birleşik Krallık'ta Çarmıh Durakları gibi dini ritüeller veya Parlamentonun Devlet Açılışı gibi devlet törenlerindeki gibi güçlü bir şekilde yer aldığı doğrudur. II. Tabaka yapıları belirli bir hizalama nizamı göstermez.
II. Tabaka'nın terk edilmesinden sonra, Göbekli Tepe'de, Roma devrinde küçük katkılarla bugün gördüğümüz çevrede engebeli bir tarımsal ve yarı göçebe hayatın kurulmasını temsil eden I. Tabaka'nın yavaş tekamülü ve Bizans ve İslami devirler ile monolitik varlıkların sayısız ve sessiz toplantılarının dramını seviyenin hemen altında saklayan mütevazi katkılar hariç hiçbir şey olmadığını görüyoruz.
Göbekli Tepe yahut Göbek Tepesi adı, o çok uzak zamanların zayıf bir kültürel aksisedası olabilir. Birçok Neolitik kültürün, sihirli bir göbek veya göbek bağı yoluyla yeryüzüne sembolik bir bağlantı ile karakterize edildiği kesinlikle doğrudur. Bugün bile burası höyüğün tepesindeki süslü dilek ağacının işaret ettiği mümtaz ve hürmet edilen bir yerdir.
Bu antik çağda meydana gelen ve bu şaşırtıcı yerde cezbedici bir şekilde temsil edilen ufuk açıcı değişikliklerin kesin tabiatı hakkında yalnızca tahminde bulunabiliriz. Ancak bugün hızla gelişen kültürümüzde duyduğumuz popüler bir uyarıyı yeniden ifade etmek için… lütfen mesuliyetli spekülasyon yapın.
