Juno

Juno bütün ulusu koruyan bir Roma tanrıçasıydı. Ayrıca kadınların hayatlarının tüm yönleri üzerinde özel bir gözetim sergiledi. Genellikle Juno aşk ve evlilik tanrıçası olan Yunan Hera'nın Roma versiyonu olarak düşünülür. Juno, baş Roma tanrısı Jüpiter'in karısı ve kızkardeşiydi ve ikisine de Roma'daki Quirinal'de tanrıça Minerva ile birlikte tapılıyordu.

Tarihi Giriş

Makedonya ile uzun bir dizi savaştan sonra, Roma ordusu Yunan yarımadasını fethetti ve sonuç olarak Helen kültürü - sanat, edebiyat ve felsefe - Roma yaşamının çoğuna sızdı.Bu sızma Roma dinini içeriyordu. İsimleri değişmezken, Roma tanrıları Yunan muadilleriyle daha yakından ilişkilendirilmeye başladı: Venüs daha çok Afrodit'e, Pluto Hades'e, Neptün Poseidon'a ve son olarak Jüpiter Zeus'a dönüştü. Roma mitolojisinin mitleri ve efsaneleri yavaş yavaş çarpıtıldı ve birçok Roma tanrısı kimliklerini ve bireyselliklerini kaybetmeye başladı. Bununla birlikte, Roma tanrılarının, Yunanlıların gelişinden çok önce, benzersizliklerini kaybetmeden çok önce var oldukları çok geçmeden unutulur. Ve bu kayıp en iyi Jüpiter'in Yunan mevkidaşı Hera ile karıştırılmaması gereken karısı ve kız kardeşi Juno'da görülebilir. Juno her açıdan başlı başına bir tanrıçaydı.

Juno'nun Kökenleri ve Rolleri

Kesin kökeni bilinmemekle birlikte, Juno Roma tanrılarının en eskilerinden biriydi, yani Quirinal'de (daha sonra Capitoline'de) onurlandırılan üç orijinal tanrıdan biri - Jüpiter, Juno ve Minerva. Etrüsk Lucius Tarquinius Priscus tarafından Etrüsk üçlemesi ile yakından ilişkili üç kişiye saygı göstermek için büyük bir tapınak inşa edildi: Tini, Uni ve Menura. Bazı antik yazarlar, Juno'nun MÖ beşinci yüzyılda Roma'nın kuzeyindeki Etrüsk kasabası Veii'den, kraliçe anlamına gelen Juno Regina olarak Roma'ya geldiğini iddia ediyor. Aventine Tepesi'nde bir tapınak aldı ve devletin koruyucusu olan bir sivil tanrı olarak hizmet etti.

Diğer kimliklerin yanı sıra, birçok kişi tarafından Roma'nın güneydoğusundaki Latium'da bulunan Lanuvium'un baş tanrısı Juno Sospita olarak biliniyordu. Hapsedilen birinin koruyucusuydu, genellikle keçi derisi giymiş, mızrak ve kalkan taşıyan olarak resmediliyordu. O, ışık anlamına gelen, doğum tanrıçası Juno Lucina'ydı. Tüm düğümler çözülmedikçe tapınağında hiçbir adak sunulamazdı, çünkü bir kemerin varlığı kadının çocuğunun doğumunu engelleyebilirdi. Son olarak, o, Roma'ya özgü bir şahsiyet olan ay tanrıçası Juno Moneta'ydı.

Adı ne olursa olsun, Juno bir kadının hayatının her yönüne başkanlık ediyordu. Yasal olarak evli kadınların koruyucusuydu. Diğerlerine göre o, insanları hatırlatan, insanları uyaran tanrıçaydı. Kutsal kazları Capitoline'da tutuldu ve bir efsaneye göre, MÖ 390'da işgalci Galyalılar Roma'yı almaya çalıştığında Manlius Capitolinus önderliğindeki Roma ordusunu uyardılar. Sonunda, onun adına birkaç kutsal alan inşa ettirecekti; ancak, ana tapınağı veya kalesi, Capitoline Tepesi'nin kuzey kısmı olan Arx üzerine inşa edilmiştir. Bu kutsal alan, Roma darphanesinin yanında bulunuyordu; para kelimesi onun adından geliyor, Moneta.

Matronalia

Birçok tanrı veya tanrıça gibi, 1 Mart'ta, yenilenme ve doğanın uyanma zamanı olan Matronalia olarak adlandırılan kendi festivali vardı. Kocaların karılarına hediye vermelerinin beklendiği bir gündü. Sözde gün, savaş tanrısı oğlu Mars'ın doğum gününü kutlamak içindi. Ne kadar tuhaf olursa olsun, Jüpiter Mars'ın babası değildi; onun yerine büyülü bir çiçekti. Bazı yazarlar, festivalin aslında Roma-Sabine Savaşı'nın bitişinin yıldönümünü kutladığını ve kadınların oynadığı rolü onurlandırdığını iddia ediyor. Sabine kadınları Romulus tarafından kaçırıldıktan sonra savaş başladı, ancak kadınlar kendilerini savaşan gruplar arasına attıklarında uyumu yeniden sağladılar.

Juno & Carthage

Efsaneye göre, Juno ile tanrıça Tanit ile özdeşleştirildiği Carthage şehri arasında bir bağlantı vardı ve The Aeneid'in yazarı Romalı şair Virgil'e göre Juno, Roma'nın kuruluşunda ya da daha doğrusu kentin kuruluşunun gecikmesinde önemli bir rol oynayarak kentle başka bir bağlantıya sahipti. Aeneas'ın hikayesi ve şehri kurma kaderi, Yunan ve Roma mitleri arasındaki yakın bağlantının bir başka örneğidir. Virgil, Juno'yu hikayenin antagonisti olarak kullansa da (o, elbette Romalıydı), Hera'nın adı da kolayca ikame edilebilirdi. Virgil'e göre, hikayenin Truva kahramanı Aeneas ile Roma tanrıçası arasında çok az aşk vardı. Juno, Carthage şehrini çok severdi ve kehanete göre sevgili şehri bir gün Roma tarafından yıkılacaktı, bu şehir Aeneas tarafından kurulacaktı. Virgil, "Derler ki, bu kasaba Juno'nun en sevdiği konutuydu, tüm topraklara tercih etti ... işte kolları, arabası vardı ... kader izin verirse, buranın tüm ulusların metropolü olması gerektiği amacını besledi." Eğer birisi Aeneas'ı durdurursa, Juno'nun zihninde Roma şehri asla kurulmayacak - Carthage kaderine ulaşacak ve Akdeniz'i kontrol edecekti. Virgil, "Juno'nun karamsar öfkesini" sorguladı. “Nedeni nerede yatıyor?” diye sordu. Tanrıçası nasıl yaralandı? Cennetin kraliçesini, dindarlığıyla ünlü bir adamı bu kadar hırpalayan hangi şikayet… böyle bir felaket döngüsü? Tanrısal bir varlık öfkeye bu kadar dayanabilir mi?” Bu yüzden Juno, Carthage'ı sevdi ve gelecekteki bir Roma tarafından yok edilmesini istemedi. Bununla birlikte, öfkesinin ikinci bir nedeni daha vardı: Truva prensi Paris'in Helen'in daha güzel olduğuna inanması ve Juno'nun güzelliğinin "aşağılanmış" olması.

Böylece, Juno'nun tasarımıyla, Aeneas ve adamları, Kraliçe Dido'nun Aeneas'a aşık olduğu ve kalması için ona yalvardığı Carthage'a indi; ancak Truva savaşçısının annesi Venüs'ün başka planları vardı. Juno, "Dido'nun bir Truvalı kocaya köle olmasına izin verin ve Tyrianların çeyizi olarak sizin elinize geçmesine izin verin" dedi. Tanrıça Venüs, "Bunun Juno'nun gelecekteki İtalyan imparatorluğunu temellendirmeyi amaçladığı çifte konuşma olduğunun farkındaydı..." İki tanrıça arasındaki düşmanlık kızıştı. Şans eseri Roma için, ama ne yazık ki Kraliçe Dido için, Aeneas'ın kaderini tanrı Merkür hatırlattı. Carthage'dan ayrıldı ve Sicilya adasına yelken açtı, zavallı Dido'yu keder içinde bıraktı ve sonunda intihar etti. Juno, Aeneas'ı durdurmak için daha fazla girişimde bulundu - Sicilya'da Truva kadınları tekneleri yakmaları için ikna edildi. Daha sonra, Juno tarafından yaratılan denizde bir fırtına, Neptün araya girdiğinde, Aeneas'ın sevgisi için değil, Juno'nun kendi alanına müdahalesinden duyduğu tahriş nedeniyle başarısız oldu. Virgil'e göre, “Juno'nun büyüsü bozuldu” ve adamlar güvenli bir şekilde İtalyan topraklarına indi. Gerisi, elbette, Roma'nın kuruluşu ve Romulus ve Remus'un doğuşu efsanesinin alanına girer.

Yunan kültürünün ortaya çıkışından sonra, Roma dininin mitolojisi ve tanrılarının kimlikleri birbirine karışır. İster Romalı ister Yunanlı olsun, tanrılarla ilgili hikayeler birbirine girer. Juno, Yunan Hera ile yakın bir ilişkisine rağmen, kendi başına önemli bir tanrıydı. Kadınların koruyucusu, her şeye gücü yeten Jüpiter'in karısı (ve kız kardeşi) idi. Savaş tanrısı Mars'ın annesiydi. Bununla birlikte, yavaş yavaş, tanrıları çevreleyen tüm mitoloji - Jüpiter, Juno, Neptün ve diğerleri - Hristiyanlığın ortaya çıkmasıyla ortadan kayboldu. Ancak Juno'nun önemi ve ilişkisi, insanlar The Aeneid'i okuduğu sürece veya büyük eski tanrıların hikayelerini anlattığı sürece yaşayacaktır.