Alexander Hamilton (1755/57-1804) bir avukat ve politikacıydı, sıklıkla Amerika Birleşik Devletleri'nin Kurucu Babalarından biri olarak kabul edilirdi. Amerikan Devrimi sırasında George Washington'ın yaveri olarak vazifeliydi, ardından ABD'nin ilk hazine bakanı ve Federalist Parti'nin lideri oldu. Temmuz 1804'te Aaron Burr ile yaptığı bir düelloda öldürücü şekilde yaralandı.
Erken Hayat
Alexander Hamilton, 11 Ocak 1755 veya 1757'de Britanya Batı Hint Adaları'ndaki küçük Nevis adasında doğdu; çoğu modern bilim insanı, yaşını 13 olarak gösteren 1768 tarihli bir miras belgesinin keşfine dayanarak doğum yılı olarak 1755'i tercih ediyor. O ve ağabeyi James, Jr., İskoç bir toprak sahibinin asi küçük oğlu James Hamilton ve yıllarca süren mutsuz evliliğin ardından kocasını terk eden evli bir kadın olan Rachel Faucette Lavien'in evlilik dışı çocuğu olarak dünyaya geldi. Çift, 1765'e kadar birkaç yıl birlikte yaşadı. James Hamilton, ya parası bittiği için yahut da varlığının devam etmesinin hala evli olan Rachel'ı çok eşlilik suçlamalarına açık hale getireceğini bildiği için ailesini aniden terk etti. Her halükarda Rachel yoksul bırakıldı. Oğullarına bakabilmek için St. Croix'da mütevazı bir dükkan açtı ve mallarını ev sahibinden satın aldı. 1768'in başlarında hem Rachel hem de Alexander sarı humma hastalığına yakalandı; çocuk kısa sürede iyileşirken, anne 19 Şubat'ta hastalığa yenik düştü.
Yetim Hamilton kardeşler, kuzenleri Peter Lytton ile yaşamaya gönderildi, ama bu durum Lytton'ın intihar etmesiyle sadece bir yıl sonra sona erecekti. Kardeşler daha sonra ayrıldı; James Jr. bir marangoza çırak olarak verilirken, Alexander Beekman ve Cruger'ın tüccar evinde katiplik işi buldu. Hala daha genç olan Hamilton, kargo takibi, gemiler için rota çizmeye yardımcı olma ve birden fazla para biriminde fiyat hesaplama gibi türlü vazifelerde muvaffak oldu. 1771'de, sahibi uzaktayken beş ay boyunca firmanın mesuliyetini bile uhdesine aldı. Hamilton, kendi eserlerini yazmayı arzulayan ve 1770'lerin başında birkaç şiir yazan obur bir okuyucuydu. 1772 sonbaharında, babasına yakın zamanda St. Croix'i harap eden bir kasırgayı tafsilatlı olarak anlattığı bir mektup yazdı. Mektup, mahalli bir gazete olan Royal Danish-American Gazette'de neşredildi ve okuyucuları canlı ve abartılı açıklamalarıyla büyüledi:
Sanki tabiatın tamamen dağıldığı görülüyordu. Derya ve rüzgarın kükremesi, havada uçuşan ateşli meteorlar, neredeyse devamlı şimşeklerin muazzam parıltısı, yıkılan evlerin şangırtısı ve sıkıntılı insanların kulakları sağır eden çığlıkları melekleri hayrete düşürmeye yetiyordu.
(Chernow, 37'de alıntılanmıştır)
Bu deneme Hamilton'un hayatının en mühim denemelerinden biri olacaktı; yazarının sadece 17 yaşında olduğunu öğrendikten sonra, mahalli cemaat liderleri istikbal vaat eden genç adamı Kuzey Amerika'daki bir üniversiteye göndermek için paralarını birleştirdi. Hamilton, Ekim 1772'de Boston'a indi ve ardından New York'a gitti ve ertesi yıl King's College'a (günümüzde Columbia Üniversitesi) kaydolacaktı. Hamilton doymak bilmez bir hırsa sahipti ve Yunanca ve Latince'den oluşan klasik bir müfredatın yanı sıra retorik, tarih, matematik ve fen bilimleri de içeren çalışmalarına daldı. Ancak akademik kariyeri, bilhassa temsilsiz vergilendirme olmak üzere, Büyük Britanya ile On Üç Koloni arasındaki Amerikan hürriyetleri meselesi üzerindeki artan gerginlikler sebebiyle kısa zamanda aksadı. Hamilton, Boston Çay Partisi'ni müdafaa ettiği, Birinci Kıta Kongresi'nin eylemlerini desteklediği ve Parlamento'nun Müsamahasız Eylemlerini kınadığı bir dizi isimsiz broşür yazarak Whig (veya Vatansever) hareketine kapıldı. Vatansever arkadaşları tarafından sıklıkla sergilenen kalabalık şiddetine karşı çıktı; 10 Mayıs 1775'te, kolejin sadık başkanı Myles Cooper'ı öfkeli kalabalığın elinden, Cooper'ın kaçmasına yetecek kadar uzun bir müddet kalabalığa konuşarak kurtardı.
Bağımsızlık Savaşı
Nisan 1775'te Amerikan Bağımsızlık Savaşı'nın patlak vermesinden kısa bir zaman sonra Hamilton, diğer King's College öğrencileriyle birlikte bir Vatansever milis teşkilatı kurdu; başlangıçta Korsika Cumhuriyeti'ne atıfta bulunarak 'Korsikalılar' olarak adlandırılan teşkilat sonunda 'Hearts of Oak' adını aldı. Ağustos 1775'te İngiliz savaş gemisi HMS Asia Manhattan kıyılarında göründüğünde, Hamilton ve diğer 'Hearts of Oak'lar adanın güney ucundaki Bataryadan on İngiliz topu ele geçirdi ve ateşe karşılık verdi. Ertesi yıl, 'Hearts of Oak'lar Kıta Ordusu'nun yeni bir topçu teşkilatına dahil edildi ve Hamilton kaptan olarak seçildi. Teşkilat, Harlem Heights ve White Plains savaşlarında vazife aldı ve ordunun Manhattan ve New Jersey'den çekilmesi esnasında artçı birlik olarak vazie yaptı. Bir örnekte, Hamilton'un topçuları, takip eden İngiliz birliklerinin Raritan Nehri boyunca Kıta Ordusu'nu takip etmesini geciktiren 'akıllı bir top atışı' başlattı. Princeton Muharebesi esnasında Nassau Hall'a sığınan bir grup İngiliz askerini top atışlarıyla vurarak teslim olmaya zorladı.
Hamilton'un davranışları, ordunun başkumandanı General George Washington'un dikkatini çekti ve Washington, genç subayı 20 Ocak 1777'de yaver olarak kadrosuna katılmaya davet etti. Hamilton, yarbaylığa terfiyle birlikte gelen tayini kabul etti. Müteakip dört yıl boyunca yorulmak bilmez enerjisini generallere ve politikacılara mektup yazmaya, Washington'ın emirlerini birliklere iletmeye ve Amerikan ve Fransız subaylar arasında irtibat memuru olarak hareket etmeye adadı. Valley Forge'daki sert kış boyunca orduyla birlikteydi ve Conway Kabalı esnasında Washington'a son derece sadık kaldı. Bu zaman zarfında Hamilton, Gilbert du Motier, Marquis de Lafayette ve John Laurens adlı iki genç subayla yakın dostluklar geliştirdi. Hamilton ve Laurens, bazı akademisyenlerin yazışmalarında homoerotik alt tonlar tespit etmesiyle bilhassa yakın bir bağ kurdular; Hamilton'ın kendi oğlu bir gün iki adam arasında "kadınsı bir bağlanma şefkati" olduğunu yazacaktı (Chernow, 95). Elbette Hamilton, Laurens'in 1782'deki küçük bir çatışmada ölmesinden derinden etkilenmiş ve bir daha asla bu kadar yakın bir dostluk kurmamıştı.
Laurens ile münasebetinin tabiatı ne olursa olsun, Hamilton kesinlikle kadınlardan hoşlanıyordu; biyografi yazarı Ron Chernow, onun sık sık "kadınlarla flört etmeye, neredeyse sersemlemeye meyilli olduğunu" yazıyor (93). 1779'un sonlarında Morristown'da vazifeliyken güzel ve cazip Elizabeth Schuyler ile tanışmadan önce, eski New Jersey valisinin kızı Catherine Livingston'a kur yaptı. Genç kadına anında vuruldu; New York'un en tesirli adamlarından biri olan General Philip Schuyler'in kızı olması, onu hırslı Hamilton için daha cazip hale getirmiş olurdu. 14 Aralık 1780'de evlendiler ve sonunda sekiz çocukları olacaktı. O zamana kadar Hamilton, Washington'un en güvendiği danışmanlarından biri olmuştu ancak masa başı işlerinden huzursuz olmaya başlamıştı ve bir saha kumandanlığının ihtişamını özlüyordu. Şansı, Yorktown Kuşatması'nın son günlerinde, 14 Ekim 1781'de, 400 adamla 10 No'lu Tabya'daki İngiliz birliklerine cesur bir taarruz tertiplediğinde yakaladı. Tabyayı en az kayıpla aldı ve beş gün sonra İngiliz ordusunun teslim olmasına katkıda bulundu.
İlk Politikalar ve Federalist Yazılar
Yorktown'daki zaferden sonra, harp neredeyse kazanılmıştı ve Amerika Birleşik Devletleri iki yıl sonra 1783 Paris Antlaşması'yla istiklalini teminat altına aldı. Hamilton ordu komisyonundan istifa etti ve hukuk okumak üzere New York, Albany'ye gitti ve Temmuz 1782'de baroya kabul edildi. O Kasım ayında, New York'tan temsilci olarak Konfederasyon Kongresi'ne gönderildi ve Temmuz 1783'e kadar vazife yaptı. Kongre'deki vazife süresi boyunca Hamilton, eyaletlerin hakimiyetini korumak için federal hükümeti kasten zayıf tutan Konfederasyon Maddeleri'ne karşı öfkelendi. Hamilton, federal hükümet güçlendirilmediği takdirde Birliğin dağılacağına inanıyordu. Hamilton, Eylül 1786'da Annapolis Konvansiyonu'nda, Maddelerin değiştirilmemesi halinde değiştirilmesini talep eden bir karar taslağı hazırladı. Bu, Mayıs 1787'de Philadelphia'da toplanan Anayasa Konvansiyonu'na yol açtı.
Hamilton, kongreye New York'tan gelen üç delegeden biri olarak katıldı. Kongre üzerinde çok az tesiri oldu, en büyük katkısı 18 Haziran'da seçmeli monarşiyi desteklediği uzun bir hitabe vermek oldu. Kongre, Hamilton'ın istediği kadar ileri gitmese de, milli hükümeti gerçekten güçlendiren Amerika Birleşik Devletleri Anayasası'yla neticelendi. O yine de, Anayasa'yı 17 Eylül 1787'de imzaladı. Tasdik yolu kolay olmayacaktı, çünkü birçok Amerikalı hala merkezi bir otoriteye çok fazla güç verme konusunda şüpheciydi. Onları kazanmak için Hamilton, 'Publius' takma adıyla bir dizi tasdikleyici deneme yazmaya başladı. James Madison ve John Jay adlı iki işbirlikçiyi işe aldı ve bunlar birlikte Ekim 1787 ile Mayıs 1788 arasında 85 deneme yazdı. Federalist Yazılar olarak bilinen bu denemelerin 51'ini Hamilton kendisi yazdı. Bu denemeler o devirde yaygın olarak okundu ve ABD siyasi tarihinin en önemli yazılarından bazıları olarak kabul edildi.
Hazine Bakanı
ABD Anayasası gerekli dokuz eyaletçe tasdiklendi ve Mart 1789'da yürürlüğe girdi ve Washington oybirliğiyle ilk başkan seçildi. 11 Eylül 1789'da Hamilton hazine sekreteri olarak tayin edildi ve vazifeye ülkenin geleceği için büyük vizyonlarla geldi. Kendini Washington'a bir tür başbakan olarak gördü ve Amerika Birleşik Devletleri'ni "büyük gayelerin gerçekleştirilmesi" için tasarlanmış güçlü bir merkezi hükümetçe yönlendirilen güçlü, modern bir millet olarak öngördü (Wood, 91). Bu yüce gayeye ulaşmak için Hamilton ilkin milli borca yöneldi. 14 Ocak 1790'da Kongre'ye Kamu Kredisi Raporu başlıklı 40.000 kelimelik bir rapor sundu ve milli hükümetin her yıl borcun %5'ini geri ödeyecek bir "batma fonu"nca ödenmek üzere 13 eyaletin borçlarını uhdesine almasını teklif etti. Bu, yalnız milli hükümetin itibarını güçlendirmekle kalmayacak, aynı zamanda zengin ve nüfuzlu adamların çıkarlarını eyalet hükümetlerine değil, kendisine bağlayarak meşruiyetini de artıracaktır.
Hamilton'un mali planı münakaşalı çıktı. Virginia ve Kuzey Carolina gibi bazı eyaletler borçlarının çoğunu çoktan ödemişlerdi ve diğer eyaletlerin mali yüklerini üstlenmek için bir sebep görmüyorlardı. Kabinede Hamilton'a ekseriyetle, milli hükümeti güçlendirecek herhangi bir tedbiri kabul etmekte isteksiz olan Virginialı Dışişleri Bakanı Thomas Jefferson karşı çıktı. Sonunda Hamilton ve Jefferson bir mutabakata vardı; Jefferson'un mali planı desteklemesi mukabilinde Hamilton, Potomac Nehri boyunca Güney'de yeni milli başkentin inşasını destekleyecekti. 1790 Mutabakatı olarak bilinen bu anlaşma, iki adam arasındaki mücadeleyi sona erdirmedi. Aralık 1790'da Hamilton, İngiltere Bankası'nı örnek alarak bir ulusal banka kurulmasını teklif etti ve bunun federal hükümet ile iş dünyası sınıfları arasında daha yakın bir ortaklık sağlayacağını umuyordu. Jefferson ve müttefikleri, büyük ölçüde zirai olan Güney'in pahasına yalnızca zengin Kuzey sanayicilerinin çıkarlarına hizmet edeceğine inandıkları için bu plana tekrar karşı çıktı. Jefferson'un muhalefetine rağmen, sözde Banka Tasarısı, Şubat 1791'de Kongre tarafından ezici bir ekseriyetle tasdiklendi. 1792'ye gelindiğinde, Jefferson'la rekabeti öyle bir noktaya gelmişti ki, aynı odada bile bulunamıyorlardı.
Hamilton, sekreterlik yaptığı devirde Amerika Birleşik Devletleri Darphanesi'ni kurdu, kaçakçılara karşı mücadele etmek için 'gelir kesiciler' adı verilen bir deniz polisi gücü kurmaya Kongre'yi ikna etti ve gümrük vergileri ile sübvansiyonlar yoluyla endüstriyel büyümeyi teşvik etme planları sundu. 1791'de iddialı mali programını finanse etmeye yardımcı olmak için damıtılmış içkilere bir tüketim vergisi getirdi. Bu, bilhassa çiftçilerin gelirlerini desteklemek için viski damıtmasına güvendiği ve genelde gayriresmi para birimi olarak likör kullandığı Batı sınırında son derece popüler olmadı. Giderek şiddetlenen protestolar bir federal vergi tahsildarının evine yapılan saldırıyla sonuçlandıktan sonra, Başkan Washington Ekim 1794'te sözde Viski İsyanı'nı bastırmak için 12.000 kişilik federal bir milis gücü topladı. Hamilton, milis güçlerinin Batı Pensilvanya'da yürüyüşüne eşlik etti ve bütün direniş onun önünde eridi. Ayaklanma kan dökülmeden bastırılmış olsa da, federal hükümetin gücünün bir işaretiydi ve artık ücra bölgelerde bile itaat sağlanabiliyordu.
Parti Lideri
Hamilton bir siyasi parti kurmayı hedeflemedi. Meslektaşlarının çoğu gibi, hizipçilik fikrinden nefret ediyordu ve bir partiyle münasebet kurmaktan çekiniyordu. Ancak, modern, merkezi bir devlet yaratma çabaları, zirai Güney'dekileri yabancılaştırmaya mahkumdu ve Washington İdaresi sona yaklaşırken bu uçurum daha da derinleşti. Hamilton ve müttefikleri, merkezileşme, sanayileşme ve daha büyük bir ordu kurma konusunda endişeli bir milliyetçi hizip olan Federalist Parti'yi kurdular. Dış politikada, Birleşik Devletler'in tabii müttefiki olarak gördükleri Büyük Britanya ile daha yakın münasebetler kurmayı tercih etti. Federalistlere, Jefferson ve James Madison liderliğindeki Demokratik-Cumhuriyetçi Parti karşı çıktı. Demokrat-Cumhuriyetçiler, Federalistleri çok aristokrat olmakla suçladılar ve cumhuriyetçiliği, daha fazla eyalet muhtariyetini ve ziraatçılığı teşvik etmeye inandılar. İngilizleri aşağıladılar ve Federalistlerin çok anarşik ve şiddetli olarak kınadığı aynı devirde gerçekleşen Fransız Devrimi'ni (1789-1799) desteklediler.
Kabinede iken Hamilton, ABD'yi Britanya'ya daha yakın bir mevkiye getirmek için planlar yaptı, sıklıkla Dışişleri Bakanı Jefferson'ın arkasından dolanarak doğrudan Britanyalı otoritelerle görüştü. 1778'de Fransa ile İttifak Antlaşması'na rağmen Hamilton, Washington'ı Birleşik Devletleri Fransız Devrim Savaşları'ndan uzak tutmaya ikna etti ve 1794'te Baş Yargıç John Jay'e Londra'daki yaklaşan müzakereleri için talimatlar verdi. Britanya ile ABD arasındaki siyasi ve ticari bağları tahkim eden Jay Antlaşması çok popüler değildi; Hamilton, New York'ta antlaşmayı müdafaa eden bir konuşma yaparken taşlarla vuruldu. Yine de antlaşma Hamilton'un maksatlarına hizmet etti, Britanya ile daha yakın bağlar kurarken tehlikeli Fransız Cumhuriyeti'ni yabancılaştırdı.
Sonraki Siyaseti ve Vefatı
31 Ocak 1795'te Hamilton kabineden istifa etti. Münakaşalı politikaları yüzünden çok sayıda tenkitle karşı karşıyaydı ve bir müddetliğine kamuoyunun gözünden uzak kalmak istiyordu. Ancak siyasi tesiri her zamanki kadar güçlüydü. 1796 ABD başkanlık seçimleri sırasında partisinin adayı John Adams'ı baltalamak için bir plan yaptı; Adams'ın Hamiltoncu ideallere yeterince bağlı olmadığına inanarak, onun yerine Thomas Pinckney'nin seçilmesini sağlamaya çalıştı. Plan başarısız oldu ve Adams, Hamiltoncu sadıklarla dolu Washington'ın kabinesini korumasına rağmen Mart 1797'de başkan olarak vazifeye başladı. 1798'de Fransa ile ABD arasında Yarı Savaş adı verilen sınırlı, ilan edilmemiş bir deniz çatışması patlak verdi. Fransızların Amerika Birleşik Devletleri'ni işgal etmeye çalışacağına inanan Hamilton, askeri bir yığınak çağrısında bulundu. Washington'ın ısrarı üzerine Hamilton'a tümgeneral rütbesi verildi ve orduyu tahkim etme istikametinde çalıştı. Hatta İspanyol Louisiana'sına bir işgal bile planladı, ancak husumetler o bunu yapamadan yatıştırıldı. Hamilton ve destekçileri, Adams'ın savaştaki çekingen tutumunu kınadı ve Federalist Parti içinde bir çatlak yarattı.
1800 ABD başkanlık seçimlerinde Hamilton, Adams'ın ikinci bir dönem kazanmasına mani olmak için çalıştı. Bu muvaffak oldu, ancak iki Demokrat-Cumhuriyetçi aday Jefferson ve Aaron Burr eşit sayıda seçim oyu aldı; daha sonra Federalistlerin hakim olduğu Temsilciler Meclisi, eşitliği bozmak ve hangi namzetin başkan olacağına karar vermek mecburiyetinde kaldı. Çoğu Federalist, Jefferson'a başkanlık teklifini reddetmek istedi, ancak Burr'un daha tehlikeli bir seçenek olduğuna inanan Hamilton tarafından buna ikna edildiler. Hamilton'ın tesiri sayesinde Jefferson başkan oldu; ancak nefret edilen Jefferson'ı destekleyerek Hamilton, Federalist Parti içindeki tesirinin çoğunu kaybetti. 1801'de Manhattan'da inşa ettiği bir kır evi olan Grange'a taşındı. Aynı yıl, en büyük oğlu 19 yaşındaki Philip Hamilton'ın babasının şerefini müdafaa ederken düelloda öldürülmesiyle trajedi yaşandı; Philip'in vefatı aileyi, bilhassa da kardeşine yakın olan ve kısa bir zaman sonra zihni bir çöküntü yaşayan Hamilton'ın kızı Angelica'yı perişan etti. Hamilton'ın kendisinin "tamamen kederden bunaldığı" söylendi (Ulusal Park Hizmeti).
Hamilton, 1804'te bu defa New York valiliğine aday olan Burr'un namzetliğine bir kere daha karşı çıktı. Birçok Federalist onu desteklese de Hamilton onları buna karşı uyardı ve Burr'un "tehlikeli bir adam ve güvenilmemesi gereken biri" olduğunu mahsus belirtti (Chernow, 680). Burr seçimi kaybetti ve Hamilton'un sözlerini öğrendiğinde mağlubiyetten onu mesul tuttu. Haziran 1804'ün sonlarında Burr, "General Hamilton'un muhtelif konuşmalarında M. Burr'un şerefine aykırı intibalar verme niyetinin umumi olarak reddedilmesini" talep etti (Wood, 384). Hamilton herhangi bir şeyi reddetmeyi reddettiğinde, Burr onu düelloya davet etti. İki taraf, 11 Temmuz 1804'te sabah 7'de New Jersey, Weehawken'da buluştu. Bugüne kadar, akademisyenler Hamilton'un atışını bilerek mi boşa harcadığını yoksa sadece fazla mı attığını münakaşa etmiştir; her halükarda ıskaladı, Burr'un atışı Hamilton'ın sağ kalçasının hemen üstüne isabet etti. Yara öldürücü oldu ve Hamilton ertesi gün 47 veya 49 yaşında öldü. Onun vefatı, Federalist Parti'nin tesirinin sonunu getirdi, parti bir daha asla onun liderliğinde ulaştığı güç zirvelerine ulaşamadı.
